Αθήνα, Απρίλης του 2012

Κατέβηκα.
    8

Άλλη μια φορά οι μέρες κυλάνε περίεργα. Πριν πάω, ξανά νιώθω χαμένος, ξανά χάνω τον ύπνο μου. Θυμάμαι περίεργες στιγμές, καλές στιγμές, κακές στιγμές. Ανασκοπώ.
         8

Δε θα είναι πλέον το ίδιο να γυρνάω στην Ελλάδα με πριν. Το ξέρω. Πριν πάω, αναρωτιέμαι για τις γυναίκες που άφησα, και αυτές που με άφησαν, και αυτές που αγγίζω ακόμα, αλλά μόνο διαδικτυακά. Για λίγο κάνω μια στάση στη λέξη διαδικτυακά. Είναι περίεργη η ιδέα. Πόσο μας έχει καταντήσει, ή ίσως με έχει καταντήσει, εξαρτώμενο της πληροφορίας σε συνεχή χρόνο. Και ταυτόχρονα με αυτό το πλησίασμα στον κόσμο, με αυτήν την λήψη ιδεών και νέων, πόσο πλαστό το πλησίασμα αυτό παραμένει, πόσο σε απομονώνει.
         8
Και ξανά επιστρέφω στις στιγμές που περνάνε, στον έρωτα που περνάει, στην εντροπία του είναι μας.
    8

Ακούω για λίγο « το μαχαίρι » του Καββαδία, μελοποιημένο από τον Μικρούτσικο.

Κάποτε μου είχε χαριστεί ένα μαχαίρι τέτοιο. Είναι κλειστό σε ένα ξύλινο κιβώτιο. Ωραίο δώρο ήτανε, με αγάπη και νιάτα, αλλά για κάποιο λόγο το μαχαίρι αυτό, εμένα με φοβίζει. Γύρισα, το είδα, και με τρομάζει ακόμα. Όχι ότι θα το στρέψω στον εαυτό μου, απλά η ιδέα του μαχαιριού αυτού μου φέρνει ρίγη.
        8
Σκέψεις, σκόρπιες, σαν τα φίλα μου με τις σημειώσεις: για την δουλειά, για τους φίλους, για την φαντασία, για εμένα
        8

Και κατέβηκα, και ο αέρας και ο ήλιος με κάνουν και ξεχνάω. 
        8

Τα χαμόγελα των γονιών μου, ο πόνος του τόπου, μα και η ανθρωπιά του και η απανθρωπιά του, οι ανισότητες, τα σουβλάκια και οι σκάρτοι πολιτικοί,

Τα αντικείμενα και οι αναμνήσεις τους, οι κουβέντες με τους φίλους και τους γνωστούς
        8

Όλα. 
        8

Σε φυσάνε και σε ξαναχτίζουν λίγο λίγο. Σου θυμίζουν πως κάπου, κάποτε είχες ρίζες, και σταθερότητα. 
        8

Σου θυμίζουν πως τα αγαπούσες και τα αγαπάς, και επιβεβαιώνουν ποιος είσαι. 
        8

Σταθερότητα δε θα έχεις πάντα. Και ως λάτρης του δράματος, και του πλαισιωμένου ακραίου πάντα θα διασκεδάζεις ακροβατώντας στα συναισθήματα σου. 
        8

Αλλά στιγμές όμορφες, θα υπάρχουν πάντα. Και όσο υπάρχουν οι μνήμες, και όσο υπάρχουν οι φίλοι, η θάλασσα, τα άτομα που μετράνε, όταν ακροβατείς, θα έχεις πάντα δίχτυ σωτηρίας. 
        8

Αθήνα, και ο Απρίλης του 2012 δεν έχει τελειώσει ακόμα. Δεν έχει καν αρχίσει.