Sunday, December 31, 2006

Α γαμηθείτε.

Α γαμηθείτε γιατί κάνει καλό. Κάνει καλό στην επιδερμίδα σας την υγεία σας και τη ψυχολογία σας.

Α γαμηθείτε γιατί δε σας αντέχω άλλο. Γνωστοί που δε γνωρίζω, τοίχοι στους οποίους αντηχούν οι σκέψεις μου, κούφιες.

Α γαμηθείτε γιατί οι γιορτές είναι ανούσιες για να γιορτάσετε την αναπαραγωγή.

Α γαμηθείτε που προβάλετε προσποιητά συναισθήματα.

Α γαμηθείτε γιατί είναι από τα πιο βασικά ένστικτα σας.

Α γαμηθείτε επειδή βαρέθηκα να είμαι κόσμιος

Α γαμηθείτε cause there is nothing else to do, in Connecticut or wherever.

Α γαμηθείτε γιατί δε καταφέρνει ο κόσμος να βγάλει συνοχή παρά τέτοιες στιγμές.

Monday, December 25, 2006

Happy Capitalism driven present giving day!

Πριν περίπου 2000 χρόνια, μια άλλη τελείως ημερομηνία από τις 25 Δεκέμβρη γεννήθηκε ένα από τα κομβικότερα άτομα της Ιστορίας. Κομβικό άτομο εννοώντας ότι η ύπαρξή του και μόνο ήταν σημείο σταθμός στην ιστορία. Ο Ιησούς Χριστός ήταν τόσο σημαντικός λοιπόν που ο κόσμος αποφάσισε να γιορτάζει τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα γιορτής των Ρωμαίων για μια άλλη θεότητα. Ο σκοπός τους ήταν να χρησιμοποιήσουν μια προϋπάρχουσα γιορτή για να προσελκύσουν περισσότερο κόσμο στη θρησκεία τους. Αχ, αχ. Ποιος ξέρει, ίσως ο Χριστός να είχε γεννηθεί 29 Φλεβάρη. Τραγικό δε θα ήταν; Όπως και να έχει, συνεχίζουμε στις 25 Δεκέμβρη να γιορτάζουμε. Πλέον όλος ο κόσμος γιορτάζει. Ακόμα και οι Ιάπωνες. Που δεν είναι χριστιανοί. Και γιατί όχι στη τελική; Η ημερομηνία είναι τέλεια. Μέσα στα χιόνια (στα ποια;) στο κρύο (στο ποιο;) και μπροστά στο παραδοσιακά ελληνικό (come again) έλατο των Χριστουγέννων γιορτάζουμε μια γιορτή δίχως νόημα σαν τους γιαπωνέζους. Το μόνο νόημά της είναι το εξής: Μερικές φορές ο άνθρωπος πρέπει να γιορτάζει, να ξεδίνει και να θυμάται να δείξει την αγάπη του στους τριγύρω. Απλά για να θυμάται πτυχές της έννοιας άνθρωπος που διαφέρουν από την έννοια ρομπότ. Οπότε θα σας ευχηθώ όλους χρόνια ευτυχισμένα και καλά, και ας μην είναι υπερβολικά πολλά –κουράζει.

Wednesday, December 06, 2006

Mosquitoes in December, or how the monty pythons way of life reflects upon this world…

Αν σας πει ποτέ κανείς, σιγά μωρέ, κουνούπια... Ενοχλητικά είναι δε βαριέσαι όμως, πρέπει να του εξηγήσετε ότι τα κουνούπια δεν είναι πλέον άμυαλα όντα που πεθαίνουν το χειμώνα, αλλά όντα προχωρημένης λογικής που φοράνε μπουφάν και βγαίνουν και το χειμώνα να μας ρουφήξουν, με απώτερο σκοπό την κυριαρχία επί του πλανήτη...

Όσοι έχουν συχνή επαφή με τον περίεργο τρόπο με τον οποίο γράφω, θα έχουν είδη αντιληφθεί ότι α) κάπου το πάω, β) ο ήλιος δε γυρνάει γύρω από την Γη, αλλά το αντίστροφο και γ) ότι είχα προσωπικές επαφές τρίτου, ίσως και πρώτου ίσως και πέμπτου τύπου με κουνούπια χτες το βράδυ. Είναι Δεκέμβρης και ακόμα με στοιχειώνει αυτός ο διαπεραστικός ήχος κατά τον ύπνο μου. Συγκεκριμένα χτες: Μπβζιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν το κουνούπι. Η απάντησή μου σε αυτό, σε συνεργασία με το σεντόνι, την κουβέρτα και το νέο μου πάπλωμα ήταν μια έντονη μουμιοποίηση και ένα μαξιλάρι πάνω στο κεφάλι μου, και μια έντονη σκέψη από το σεντόνι και εμένα αντίστοιχα: «μπεζ» και «Αν είναι δυνατόν κουνούπι τον Δεκέμβρη! Πώς θα κοιμηθώ?».

Μη με ρωτήσετε πώς ξέρω ότι το σεντόνι μου σκέφτηκε τι λέξη μπεζ έντονα, ή γιατί σκέφτηκε τη λέξη μπεζ. Δεν έχω ιδέα. Κοιμήθηκα σχεδόν αμέσως μετά.

Όμως ο ύπνος μου πρέπει να ήταν γεμάτος ταραχές και ερωτήματα, και έτσι το μαξιλάρι έφυγε. Αφού λοιπόν το κουνούπι με ξύπνησε μια δυο φορές ακόμα, τα πήρα και πήγα και έφερα το αντικουνουπικό μηχάνημα που μου χάρισε η μάνα μου στα γενέθλια μου.

Και όσοι περιμένουν ηθικό δίδαγμα ιδού: Στου Κουνγκ Φου την πόρτα βρόντα αν σου βαστάει.