Γκρίζος ουρανός.

Όταν ο άνεμος σηκώνεται στην έρημο, συνήθως έχει πάνω του πολλούς μικρούς λαθρεπιβάτες: κόκκοι άμμου αρκετά μικροί ώστε ο αέρας να μπορεί να τους σηκώσει. Όταν ο αέρας από την Αφρική αποφασίσει να πάει στην Ευρώπη, παίρνει μαζί του τους μικρούς αυτούς λαθρεπιβάτες. Χτες ο ουρανός ήταν μελαγχολικά κίτρινος. Ο αέρας ήταν ζεστός και στεγνός, αλλά αυτή τη φορά δεν πρόκειται για λαθρεπιβάτες από την Αφρική, πρόκειται για τον Υμηττό, πρόκειται για την Καισαριανή, πρόκειται για τις τελευταίες δασικές περιοχές της Αττικής, περιοχές που αποφάσισαν να κάψουν κάποιοι εμπρηστές. Στις ειδήσεις χτες έδειξαν τη Γη από το δορυφόρο. Η σκόνη, η κάπνα αποφάσισε να πάει να δει τον τόπο καταγωγής της κίτρινης σκόνης. Ο καπνός έφτασε στην Αίγυπτο. Άνθρωποι καίγονται ζωντανοί, χωριά ερημώνουν, δέντρα καίγονται, ερημώνει ο τόπος. Τι επιπτώσεις θα έχει αυτό; Δεν ξέρω, αλλά υποθέτω. Θα μειωθούν οι ψήφοι στα δύο μεγάλα κόμματα και ίσως αποκτήσουμε πολυκομματισμό. Ίσως –τώρα που έφυγε ο Βεργής- να πάρουν κανένα ψήφο οι οικολόγοι. Ίσως να γίνει πιο αυστηρή η κυβέρνηση στα θέματα οικολογίας, αν και δεν το πιστεύω. Σίγουρα όμως η οικονομία μας, ο τουρισμός μας, η παραγωγή μας, όλα θα υποφέρουν. Πολυκατοικίες θα χτιστούν εκεί όπου κάποτε υπήρχε δάσος. Το ξέρω ότι πρέπει να διαβάσω, αλλά η σκόνη, ο χθεσινός καπνός, το άσθμα μου, όλα αυτά συνεργάστηκαν για να έχω μια ωραιότατη βρογχίτιδα και μια ακόμα πιο ωραία διάθεση. Η κούραση με κάνει να πετάω μαζί με τους δικούς μας λαθρεπιβάτες, τη σκόνη και την κάπνα, και να ονειρεύομαι την έρημο, να ονειρεύομαι κάτι που, δυστυχώς, θυμίζει ένα πιθανό μέλλον για το κράτος μας.

Διακοπές 2007

Τι έχω κάνει όλο αυτό το καιρό που η χώρα μας καίγεται σύσσωμη;

Πήγα στο Παρίσι (στη Γαλλία – ναι υπάρχουν και άλλα Παρίσια στον κόσμο) με την κοπέλα μου 4 μέρες. Ήταν υπέροχα, αν εξαιρέσεις το ξενοδοχείο που ήταν για κλάματα (περισσότερες λεπτομέρειες από το ιστολόγιο της mysticmuse). ΔΕΝ ανεβήκαμε στο Πύργο του Άιφελ, (3 ώρες ουρά? Ναι, καλά που θα καθόμασταν...), ούτε πήγαμε στη Μονμάρτη (έλεος, πώς σφάζει έτσι τα γαλλικά ονόματα η ελληνική γλώσσα... τέλος πάντων). Ανεβήκαμε όμως στον πύργο Mont Parnas (μόλις παρατήρησα ότι και η γαλλική γλώσσα σφάζει τον Παρνασσό, αλλά τέλος πάντων), πήγαμε στο Λούβρο ( 35 λεπτά περιμέναμε μέσα στη βροχή για να μπούμε, αλλά τα άξιζαν) όπου περπατήσαμε μέχρι τελικής πτώσης σε έναν βολικό καναπέ, είδαμε μια ξαδέρφη μου που μας πήγε σε ωραίες συνοικίες του Παρισιού, σε πάρκα και άλλα μέρη, κάναμε βόλτα στα Ηλύσια πεδία, και στα πεδία του Άρη, κάναμε βόλτα με πλοίο στον Σηκουάνα. Επισκεφτήκαμε τη Fnac για να αγοράσω commix, φάγαμε κρέπες και ήπιαμε cidre (αλκοολούχος μηλίτης), διαβάσαμε τις επιγραφές στο μουσείο του Trocadero και είδαμε ζευγάρια να χορεύουν κοντά στο Σηκουάνα εκεί που δίνονται δωρεάν μαθήματα χορού (δε θυμάμαι το όνομα). Θαυμάσαμε τα λεπτομερή εκθέματα του, λιτού σε σύγκριση με το Λούβρο, μουσείου – ινστιτούτου του Αραβικού κόσμου, όπου μας άφησαν να περάσουμε με μειωμένη τιμή απλά και μόνο γιατί κάναμε πλάκα με τον ταμεία. Γενικά ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Τα αρνητικά όπως είπα συνοψίζονται στο ξενοδοχείο. Μην πάτε ποτέ στην αλυσίδα ξενοδοχείων Best Western.

Τι άλλο έκανα... Αφού επέστρεψα και ξεκουράστηκα 3-4 μέρες, πήγα –πάλι με τη κοπέλα μου, να συναντήσω τους γονείς μου και τους φίλους τους στο Πήλιο. Πιο συγκεκριμένα στο Χόρτο Αργαλαστής, όπου παραθερίζουν εδώ και χρόνια (και εγώ μαζί τους συχνά πυκνά...). Τα θετικά της παραμονής ήταν τα επιτραπέζια που παίξαμε με την Άρτεμις, μια φίλη μου από εκείνα τα μέρη. Μπλόφα, Αποίκους του Κατάν και Κάστρα του Μυστρά for ever. Τα αρνητικά ήταν ότι όλοι μιλούσαν γαλλικά και η κοπέλα μου δε μπορούσε να συνεννοηθεί, ότι ήμασταν «υποχρεωμένοι» να ακολουθούμε το πρόγραμμα, ότι η ατμόσφαιρα με τους γονείς μου άρχισε να γίνεται τεταμένη.

Επιστροφή στο σπίτι όπου τσακώνομαι με τους γονείς μου. Οι λόγοι ηλίθιοι στην αρχή, αλλά μετά ανταλλάχτηκαν κουβέντες που δεν έπρεπε να είχαν ειπωθεί. Το αποκορύφωμα ήρθε την επόμενη, όταν ξύπνησα. Δεν άντεξα άλλο, δε θα άντεχα άλλο με όσα ειπώθηκαν αν δεν έκανα κάτι. Και έτσι έπραξα. Άφησα ένα γράμμα, τα κλειδιά μου, πήρα τη βαλίτσα, κάποια ρούχα αρκετά χρήματα και έφυγα. Την έκανα από το σπίτι μου. Οι φίλοι μου με φιλοξένησαν και αφού πέρασαν 5 μέρες χωρίς επικοινωνία, με πήρε τηλέφωνο μια φίλη της μητέρας μου, με έπεισε να επικοινωνήσω μαζί τους. Αυτό που μου είπανε είναι ότι φεύγουν διακοπές στην Πελοπόννησο και πως, αν θέλω, τα κλειδιά μου είναι στο γείτονα που μένει από πάνω. Έτσι επέστρεψα σπίτι. Ευχαριστώ τους φίλους μου για τη φιλοξενία. Βεβαίως όπως προανέφερα αρρώστησα, αλλά δεν είναι τίποτα το τραγικό. Τα πνευμόνια μου που είναι για πέταγμα είναι. Βρογχικό άσθμα.

Πριν προχωρήσω πρέπει να αναφέρω και την προχθεσινή έξοδο. Όπου με παλιούς φίλους πήγαμε Γλυφάδα για καρπουζοvodka. Επικές ατάκες.

Ας δούμε τώρα όμως τι μου επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον.

Α) Εξεταστική

Β) Θα φύγει η κοπέλα μου για Αχαΐα, όπου διορίστηκε ως δασκάλα από το δημόσιο (άμα κανένας έχει ιδέα από κανένα καλό σχολείο να δηλώσει στην περιοχή, ας το πει σε σχόλιο, μας ενδιαφέρει).

Γ) Θα φύγει ο Δάκκος ο μαυρόσπαθος, ο φόβος της ελιάς, να φοβίσει τις αγγλικές ελιές. Άραγε να υπάρχουν; (Συγχαρητήρια για το μεταπτυχιακό bro)

Ως τότε θα διαβάσω, θα κάνω κουράγιο, θα βήξω και θα ελπίζω να συνεχίσω να έχω τέτοιες εμπειρίες γιατί τελικά έζησα πολύ και έντονα αυτό το καλοκαίρι και μερικές φορές, φοβάμαι, ξεχνάει κανείς να ζει.

Υ.Γ: με τους γονείς μου όλα καλά. Κάνουμε πως δε συνέβη τίποτα.

Σημαντικό!

ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
Αγαπητοί φίλοι.

Όλοι μαζί και ο καθένας προσωπικά θρηνούμε για την καταστροφή στην Πάρνηθα.
Όλοι μαζί και ο καθένας προσωπικά θέλουμε εδώ και τώρα να κάνουμε κάτι για
να ξαναδούμε τον Εθνικό Δρυμό υγιή και ζωντανό.
Όλοι μαζί και ο καθένας προσωπικά πρέπει με ψυχραιμία να κάνουμε ό,τι
καλύτερο για να βοηθήσουμε.

Αυτή τη στιγμή, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι:

- Να μην ανέβουμε στην Πάρνηθα. Το οικοσύστημα είναι εξαιρετικά
ευαίσθητο και η αυξημένη ανθρώπινη παρουσία στα καμένα θα το επιβαρύνει
ακόμα περισσότερο, ενώ στις περιοχές που δεν έχουν καεί η ανθρώπινη
παρουσία μπορεί να ενοχλήσει τα ζώα που έχουν συγκεντρωθεί εκεί.

- Να μην ταίζουμε τα ελάφια. Το Δασαρχείο έχει αναλάβει πλήρως τη
σίτιση των ελαφιών, όπου αυτό απαιτείται και το WWF Ελλάς έχει ξεκινήσει
πρόγραμμα περίθαλψης σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το
ανεξέλεγκτο τάισμα έλκει τα ελάφια στις καμένες περιοχές, από τις οποίες
πρέπει να απομακρυνθούν προσωρινά, ενώ πιθανότατα μπορεί να τα βλάψει
σοβαρά.

- Να μη φυτεύουμε δέντρα. Οι ανεξέλεγκτες φυτεύσεις δέντρων και
θάμνων χωρίς κανένα σχέδιο μπορεί να προκαλέσουν πολύ μεγάλη επιβάρυνση,
σχεδόν αντίστοιχου μεγέθους με αυτήν που προκάλεσε η πυρκαγιά, στο
οικοσύστημα που προσπαθεί να ανακάμψει. Οι όποιες αναδασώσεις γίνουν θα
πρέπει να γίνουν βάση μελέτης.

Μπορείτε να μείνετε κοντά μας για να ενημερώνεστε τις νέες εξελίξεις και να
εγγραφείτε στο site μας (www.wwf.gr ) για να προσφέρετε εθελοντική εργασία
στις μελλοντικές εργασίες αποκατάστασης. Μπορείτε επίσης να υπογράψετε την
έκκληση του WWF Ελλάς (www.politics.wwf.gr ) προς τον Πρωθυπουργό για
αποκατάσταση της Πάρνηθας και προστασία των δασών της χώρας.