Stockholm

Hej! ή αν το προτιμάτε στα ελληνικά, καλημέρα - γειά.

Στοκχόλμη. Πως βρέθηκα Στοκχόλμη; Δεν αποτελούσε ποτέ από τους προορισμούς που θεωρούσα ως απαραίτητους στη ζωή μου.
Απαραίτητο όμως είναι να στέκεσαι δίπλα στα άτομα που αγαπάς.

Η Δανάη έκανε αίτηση απόσπασης στο εξωτερικό. Έτυχε να την δεχτούν στην Σουηδία. Για τα επόμενα 3 χρόνια θα διδάσκει σε ελληνικά σχολεία στη Σουηδία.

Την συνόδευσα στον πρώτο της μήνα εκεί. Ήταν πιθανά ο πιο ευχάριστος μήνας της ενήλικης ζωής μου. Θέλω να πιστεύω ότι θα παρέμενε έτσι όπου και να ήμασταν, αν ήμασταν οι δυο μας, αλλά έτυχε να είναι στη Στοκχόλμη. Αλλά ας περάσουμε στις εντυπώσεις και αναμνήσεις μου.

Η Στοκχόλμη είναι σχετικά νέα πρωτεύουσα, και αυτό φαίνεται. Μια πόλη που εξελίχτηκε ραγδαία και δεν έχει προλάβει να δημιουργήσει μια προσωπικότητα, πέρα από το ιστορικό της κέντρο. Η πόλη δεν είναι απάνθρωπη. Μεγάλα πάρκα χωρίζουν τις πολυκατοικίες της, έξω από το κέντρο. Ποτάμια χωρίζουν τις διάφορες περιοχές της. Πεζόδρομοι και μεγάλα πεζοδρόμια στο κέντρο επιτρέπουν και προτρέπουν στις βόλτες. Ποδηλατοδρόμοι, όπως θα έπρεπε να υπήρχαν παντού.

Η Επιστροφή

Τελευταία υπήρξαν πολλές επιστροφές στη ζωή μου.

Επιστροφή στην Ελλάδα.
Επιστροφή στην αγγαλιά της.
Επιστροφή χρημάτων από τη Γαλλία.
Επιστροφή στο να απέχω από το βλογ.
Επιστροφή στην ηρεμία μου.

Και μετά επέστρεψα σε άλλα.

Επέστρεψα στο να είμαι μακρυά της.
Επέστρεψα στο να μη ξέρω τι κάνω στη ζωή μου.
Επέστρεψα στη μιζέρια που, άνευ λόγου με διακρύνει.
Επέστρεψα στο Παρίσι.
Επέστρεψα στο βλογ.

Καλώς σας ξαναβρήκα.

Πλάτανος, Κρήτη.

Στον Πλάτανο. Τζιτζίκια. Εκατοντάδες. Χιλιάδες. Σκυλάκια που κλαίνε, ωράρια που δε συμπίπτουν, βίοι παράλληλοι, τριβή με ενδόθερμες αντιδράσεις, ετερόκλητα άτομα.

Φαλάσερνα, Μπάλος, Γραμβούσα.

Γαμοπίλαφο, Maracesh (επιτραπέζιο), μαντινάδες και τυποποιημένα γλέντια.

Μέτοπα σκεπτόμενων ανθρώπων, μπόκεν και ντούς έξω.

Ψησταριά και ρακόμελο. Κερκόδασος.

Scuba diving.

Δε μπορώ να πω πολλά για αυτές τις διακοπές. Θέλω να ξαναπάω στην Κρήτη, μα σα ξαναπάω, θα πάω να δω την Κρήτη.

Οι διακοπές αυτές αρχίσαν με πολύ διαφορετικές προοπτικές στον εγκέφαλό μου. Ήταν διακοπές για να δω τον καλύτερό μου φίλο. Tip: όταν ο καλύτερός σας φίλος πρέπει να αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε 8 ετερόκλητα άτομα, μην περιμένετε να τον δείτε και πολύ.

Η Κρήτη, και συγκεκριμένα ο δυτικός νομός Χανίων, μου άρεσε πάρα πολύ. Το κάστρο της Γραμβούσας, ενετικό κάστρο που δεσπόζει πάνω στο ομόνυμο νησί, και ο Μπάλος, η απέναντι παραλία, αποτέλεσαν, για εμένα το επίνειο της επίσκεψης μας στο νησί του Μίνωα. Η επιθαλάσσια φυσική ομορφιά του τόπου είναι δύσκολο να περιγραφτεί, αλλά όταν περάσει κανείς στην υποθαλάσσια, οι λέξεις φαντάζουν ένας φτωχικός τρόπος επικοινωνίας. Απλά αξίζει κανείς να το έχει κάνει τουλάχιστον μια φορά στην ζωή του, και αν δεν ήταν τόσο ακριβή ενασχόληση, θα διόρθωνα το εξελικτικό λάθος του είδους μας και θα έμενα υποθαλάσσια.

Σέριφος

Ότι λέει ο τίτλος.
Ήμασταν τρελοί, νέοι και αφελείς. Πήγαμε στην Σέριφο.
Δύο αμάξια, τέσσερις σκηνές, τρεις άνδρες, πέντε γυναίκες, ένα κάμπινγκ, ήλιος, αέρας και ένα νησί.
Στην πέμπτη μέρα ήρθε άλλος ένας διαγωνιζόμενος, εεε, άλλος ένας της παρέας και αυξήθηκαν ο ανδρικός πληθυσμός και οι σκηνές κατά μία.
Δοκιμαστήκαμε ενάντια στον άνεμο, και την άμμο που μας έγδερνε.
Δοκιμαστήκαμε ενάντια στις υπερβολικές τιμές, και τους αφιλόξενους ντόπιους.
Δοκιμαστήκαμε μεταξύ μας, για τις ισχυρογνώμονες προσωπικότητές μας.

Τι περιμένατε παιδιά; Στην Σέριφο είστε.

Η ατάκα αυτή μας χαρακτήρισε τις διακοπές μας. Αλλά όσο περνούσαν οι μέρες από τις διακοπές, τόσο δεν μπορώ να θυμηθώ τις δυσάρεστες στιγμές. Θυμάμαι τα ωραία. Και ήταν ωραία η παρέα, και ήταν ωραία τα βραδινά, και θέλω του χρόνου ξανά.