Δεν αξίζει να ζεις αν δεν έχεις μαρμελάδα στα αφτιά σου...

Λίγη περηφάνια, και λίγο αυτοπαραμύθιασμα ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν. Ζούμε όλοι σε ένα ψέμα από την στιγμή που δεν υπάρχει η αλήθεια. Από την στιγμή που δεν υπάρχει η αλήθεια, δεν υπάρχει και ο σκοπός. Άρα αναγκαζόμαστε να τα δημιουργούμε. Πολλοί εξ υμών ξεχνάνε ότι είναι δημιουργήματά τους, δημιουργήματα ανθρώπινα και τα δύο, και αντλούν δύναμη από αυτά. Και έτσι πέφτουν σε πλάνη. Ενώ όσοι γνωρίζουν ότι λένε ψέματα στον εαυτό τους αφού δεν υπάρχει αλήθεια είναι πιο γαλήνιοι. Όταν δημιουργείς ένα βλογ και το δείχνεις στους άλλους, μοιράζεσαι τα ψέματα και τις αλήθειές σου στους άλλους. Όταν μιλάς σε άλλους, όταν αναφέρεις αυτά που γνωρίζεις ή που θες να γνωρίζεις, στην ουσία συμβάλεις στην πήξη μιας αόρατης κόλας που συγκρατεί κάποιες απόψεις στην θέση τους. Κατά κάποιον τρόπο γίνονται όλα πιο σταθερά κατά τον τρόπο που ειπώθηκαν/ περιγράφηκαν. Όταν αναφέρεις δυο - τρία πράγματα σε ένα άτομο τα συγκρατεί και σε κρίνει. Όταν του αναφέρεις πεντακόσια αποκρυσταλλώνεσαι στο εσωτερικό του εγκεφάλου του. Αυτός είναι έτσι. Τελεία. Τέλος. Έχεις όμως την ευχέρεια από άτομο σε άτομο με το οποίο μιλάς να αποκρυσταλλώνεις τα πράγματα με άλλο τρόπο... Τι γίνεται όμως όταν αποκρυσταλλώνεις πράγματα με σταθερό τρόπο για όλους, όταν π.χ. γράφεις κάτι το οποίο δημοσιεύεται; Παγιώνεις την εικόνα σου. Δε μου αρέσει να είμαι παγιωμένος. Αλλά από την άλλη ποια είναι αυτή η ανάγκη του ανθρώπου να καθορίζει τα όριά του, να ονομάζει το κάθε τι; Τι είναι αυτή του η περιέργεια τελικά; Δεν είναι παρά τρόπος αυτοσυντήρησης. Συντηρώ την περσόνα μου με τα γραπτά αυτά. Κρατάω μια πισινή αν θέλω κάποια στιγμή να θυμηθώ ποίος είμαι. Αυτό είναι άραγε, ή ψεύδομαι στον εαυτό μου, όπως κάνω πάντα; Ειλικρινείς και ανειλικρινείς ταυτόχρονα. Ειλικρινείς εκ προθέσεως και συναισθήματος, και ανειλικρινείς εκ φύσεως. Όπως πάντα το παράδοξο θα μας καταδιώκει...

How to know you are a NERD?

Χτες το πρωί είδα το φως. Αυτό ήταν αφού μου άνοιξε η μάνα το παντζούρι. Το φως ελάττωσε την μελατονίνη στο σώμα μου, και έτσι ξύπνησα. Ήταν μια φυσιολογική ημέρα. Τα πουλιά τιτιβίζανε, και εγώ σε διάλειμμα από το διάβασμα για την μέρα αυτήν ένοιωθα γαλήνιος. Είχα κανονίσει και D&D. Άνοιξα τον υπολογιστή να διαβάσω τα καθημερινά μου webcomix. Αφού έκανα αυτά πήγα στα youtubes και έψαξα για κανένα βίντεο του Weird Al που να μου έχει ξεφύγει... Ναι, είμαι Nerd...