Σήμερα, όπως πάντα σχεδόν έχω όρεξη να γράψω. Βασικά όχι να γράψω, να επικοινωνήσω. Αλλά καθώς δεν κομπλάρω και δεν βρίσκω ευκαιρίες να θίξω τα ζητήματα που με αφορούν όταν επικοινωνώ προφορικά, προτιμάω να γράφω. Έτσι οδηγάω την συζήτηση εκεί που επιθυμώ εγώ, και δεν με διακόπτει κανείς, παρά ο ίδιος μου ο εαυτός.Μπορώ να πω αγατςεργχψζωονσδαιοω, κανείς δεν θα με διακόψει για επεξηγήσεις. Είναι μια πολυτέλεια τεράστια.
Νομίζω ότι ο κόσμος μας είναι από τους πιο περίπλοκους κόσμους που υπάρχουν. Και είναι απίστευτο το γεγονός, ότι όσο λίγο ή πολύ ευχαριστιέται το σεξ κανείς, όλη του η ζωή διοικείται από την ανάγκη του να αναπαραχθεί, να διαιωνιστεί. Τόσες άλλες στιγμές ευχαρίστησης πηγάζουν από αυτό. Τόσα πολλά. Και τόσο απλά αν τα πας εκεί. Όλα μπορούν να φτάσουν εκεί, αν κανείς το ψάξει. Όπως, όμως, είχαμε πει μια φορά με τον Παναγιώτη, όλα είναι φυσικά φαινόμενα, όλα είναι ένα με το σύμπαν, και όλα είναι ένα με την άνω τελεία.
Μπορεί κανείς να οδηγήσει μέσω της συλλογιστικής διαδικασίας, χρησιμοποιώντας διάφορες προτάσεις, αληθείς ή όχι, αληθοφανείς, ή μη, λογικές η παράλογες, μπορεί να φτάσει στα πιο απίστευτα, για τα συλλογιστικά δεδομένα μας, συμπεράσματα.
Παράδειγμα: είμαι ένας έφηβος διψασμένος για σεξ, αναγνώριση (όχι κλήσεων, αυτό το έχω ήδη) και εμπειρίες. Ο κάθε άνθρωπος, σε κάθε φάση της ζωής του συλλογίζεται με βάση τις ανάγκες και την ιδιοσυγκρασία του. Ως εκ τούτου, γράφω/ συλλογίζομαι σύμφωνα με τις ανάγκες που προανέφερα.
Άρα δικαιολογούμαι να χρησιμοποιώ την δεύτερη παράγραφο, χωρίς να θεωρούμε, εκ φύσεως σεξιστής. Αν αυτό δεν φτάνει για να δικαιολογηθώ, θα επικαλεστώ μια αυθεντία, τον Φρόιντ. Η θεωρεία του τελευταίου συμπίπτει πάνω κάτω με όλα όσα έγραψα από την δεύτερη παράγραφο και κάτω. Ένας παρατηρητικός αναγνώστης, ή ένας παρατηρητικός συγγραφέας, (βλογάω τα γένια μου...), θα παρατηρούσε ότι επικαλέστηκα την αυθεντία.
Τι ωραίος τρόπος πειθούς! Ο αναγνώστης βρίσκεται αντιμέτωπος με την άποψη ενός ανθρώπου, του οποίου το όνομα έχει ακούσει τόσες φορές, που ο τελευταίος του προκαλεί δέος. Η κοινωνία γύρω του, του έχει προβάλει ότι έτσι πρέπει να είναι κανείς για να είναι επιτυχημένος.
Άρα ότι κάνει και λέει αυτό το πρότυπο, το ασπαζόμαστε, μπας και αρπάξουμε και ‘μεις, λίγη από την επιτυχία του. Και έτσι οι περισσότεροι δεν κατακρίνουμε τα λεγόμενα μιας αυθεντίας. Έλεος.
Εδώ θα κλείσω το σημερινό μου ντελίριο. Ίσως να το συνεχίσω, ίσως, όχι. Δεν υπόσχομαι, γιατί δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να κρατήσω τον όρκο μου. Ανακεφαλαιώνοντας, σας είπα διάφορα περί σεξ και αυθεντιών, χωρίς να καταφέρω να πω ότι είμαι αυθεντία στο σεξ. Και να το έλεγα δεν θα ίσχυε. Χαιρετάω.
