Ψάχνοντας τον Πατέρα μου...

βρήκα δυο ωραίες ιστορίες στο όνομά του.


πρώτη.


δεύτερη.

Για εμένα ο Θεαγένης, είναι ο πατέρας μου, ένα από τα ινδάλματα μου, και ο λόγος που θεωρώ την ύπαρξή μας, ως ανθρώπων, κατά βάση μάταιη.

1984 με 25 χρόνια καθυστέρηση

Όταν δίνεις ένα χαρτονόμισμα των 5 ευρώ στο σούπερ μάρκετ για να πάρεις φαγητό, αυτό το πεντάευρο, είναι μέρος μιας κοινής παραφροσύνης. Μια κοινή παραφροσύνη που μας βολεύει, ή τουλάχιστον βολεύει τον τρόπο ζωής μας, μεν, μια παραφροσύνη δε.

Εδώ και χρόνια το χρηματοοικονομικό πλαίσιο βασίζεται σε μια άτυπη υπόσχεση που ανταλλάζουμε μεταξύ μας. Αυτό το χαρτί, ή αυτή η επεξεργασμένη πέτρα με ένα νούμερο και μια φάτσα πάνω, έχει μια αξία σε υπηρεσίες και σε εμπορεύματα.

Παλαιότερα οι τράπεζες εξέδιδαν λεφτά ισότιμης αξίας με το χρυσό που είχαν εντός της τράπεζας. Καλά, οι έντιμες τράπεζες το κάνανε αυτό. Καλά εντάξει μη βαράτε δεν υπήρξαν ποτέ έντιμες τράπεζες, αλλά τουλάχιστον τα χρήματα που υπήρχαν αντιπροσώπευαν περίπου την ποσότητά τους σε χρυσό.

Με τη σειρά της η αξία του χρυσού δεν είναι παρά ένα πουκάμισο αδειανό, μια Ελένη... εεε, μια κοινωνική ψευδαίσθηση ριζωμένη στις μέρες των πολυθεϊστικών κοινωνιών.

Και μέσα σε όλες αυτές τις ψευδαισθήσεις, η κοινωνία επιμένει να στοιβάζει νέες ψευδαισθήσεις:

Ασφάλεια, έλεγχος και status quo.

Στην Γαλλία περνάνε νομοσχέδια που θυμίζουν σενάρια του Orwell, ασφάλεια από τους κακούς, και κατά κάποιο τρόπο, θυσίες για το καλό όλων μας. Οι πειρατές του διαδικτύου θα χάνουν το δικαίωμα σύνδεσης στο διαδίκτυο χωρίς να δικαιούνται να διακόψουν την σύνδεσή τους... Στον χώρο της υγείας θα έχουν όλοι οι πολίτες έναν υποχρεωτικό διαδικτυακό φάκελο. Για να ξέρουν οι εργοδότες τι να προσλαμβάνουν, οι ασφαλιστικές τι να ασφαλίζουν.

Στην Ελλάδα απαγορεύουν ποινικά τις κουκούλες στις πορείες και βάζουν ξανά κάμερες παντού. Καιρός ήτανε, οι τελευταίοι της Ευρώπης ήμαστε.

Με έχει κουράσει όλο αυτό το πανηγύρι.

Γενικότητες

Η Χλόη από το φατσοβίβλιο λέει: λατρεύω αυτό το τραγούδι. Αναφέρεται στο "ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό". Και διαφωνώ. Ενώ ισχύει γενικά, ότι η υπέρβαση δυσκολιών σε οπλίζει με τρόπους υπέρβασης τους, δεν ισχύει απόλυτα. Στο συγκεκριμένο τραγούδι θεωρώ ότι υπάρχουν πολλά πράγματα χειρότερα από το θάνατο, που άμα σου συμβούνε μπορεί ο ψυχισμός σου να υπερβεί το όριο ελαστικότητας του και απλά να διαστρεβλωθεί ή να σπάσει.

Γενικότητες και ακριβολογία. Από τη μια η ποιητική ελευθερία, από την άλλη η μαθηματική ακριβολογία. Ανάμεσα εγώ, αναποφάσιστος. Άλλοτε θέλω την ακρίβεια (να χτυπάς το πιρούνι στο τοίχο όταν κάποιος που θέλει να κάνει ομελέτα σου ζήτησε απλά να το χτυπήσεις, π.χ.), και άλλοτε θέλω οι λέξεις μου, ανέμελες να αποπτύσσονται από το δέντρο των σκέψεων μου, και να στοιβάζονται σε προτάσεις, τυχαία σχεδόν.

Me culpa άλλη μια φορά με πάθος.

http://el.wikipedia.org/wiki/Γραικός

Ευχαριστώ Angie!