Thursday, May 29, 2008

Συγχρονισμός

Ναι είναι αλήθεια ότι έχω παντελή έλλειψη συγχρονισμού...
Ας τα πάρω με την σειρά. Χμ... μπα άσ’ το καλύτερα... (έχω κάποιους λόγους)
Για άλλη μια φορά είμαι μπροστά από μεγάλες αποφάσεις.
Μόλις βρήκα κάτι που να με κρατάει στο Λονδίνο ήρθε η ώρα να γυρίσω Ελλάδα.
Αυτή την στιγμή χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο του flat μου και σε λίγες ώρες θα χτυπάω το κεφάλι μου στο νέο και όμορφο διαμερισματάκι μου. Δεν ξέρω τι λέτε αλλά δεν είναι κατάσταση να πάω από τοίχο σε τοίχο (θα μου πεις και τώρα τι κάνω... για διάλειμμα γράφω σε αυτόν τον βλογοτοίχο που είχα κάτι μήνες να λερώσω).
Ξέρεις κάτι. Παρόλα αυτά δεν μετανοιών για τίποτα. Αυτές είναι οι επιλογές μου και αυτές με κάνουν αυτό που είμαι.
Σήμερα δεν έκανα κάτι ιδιαίτερο. Πήγα και είδα μια έκθεση με τα final projects των τα παιδιών που τελείωναν το foundation στο Saint Martins. Ύστερα πήγαμε με κάτι παιδιά σε μια pub και συνειδητοποίησα ότι υπάρχουνε μερικοί English που είναι και γαμώ τα παλικάρια (μην κάνεις το λάθος να τους πεις ‘British’).
Ήταν μια παράξενη μέρα(ίσως επειδή ήταν η τελευταία μου σε αυτή την πόλη). Ήταν παράξενη επειδή ήταν η πρώτη πραγματική λονδρέζικη μέρα μέσα σε αυτούς τους μήνες. Δεν θα το επεκτείνω περισσότερο. Άλλωστε όλο το κείμενο μπορεί να συνοψιστεί σε μια γραμμή: η ζωή μου θα είναι πολύ λιγότερο ροζ και θα μου λείψει πολύ....

Να είσαι πάντα καλά

Υ.Γ: μόλις το ξαναδιάβασα και παρατήρησα ότι δεν έχει ειρμό ούτε point. Αλήθεια γιατί το διάβασες όλο αυτό φίλε αναγνώστη και τι κατάλαβες;



Sunday, May 18, 2008

Ήρθε η ώρα να σας κρίνω.

Είστε ανάξιοι.