Ο Άγγελος άνοιξε τα φτερά του, και άφησε τον εαυτό του να πηδήξει από τον έκτο. Ο Άγγελος άρχισε να πέφτει, γιατί δεν είχε στ’ αλήθεια φτερά. Ο Ίλιγγος της πτώσης έδιωξε τις προηγούμενες ψευδαισθήσεις. Δεν ήταν ο Μέτατρον, η φωνή του Θεού, αλλά ο Άγγελος Λαζάρου, φοιτητής ιατρικής. Και σύντομα νεκρός.
«Ως εδώ, όλα πάνε καλά, δεν έχω περάσει ακόμα τον πέμπτο.»
Απάνω, στον έκτο, θυμάται πως άφησε μια κοπέλα, γυμνή. Τι ειρωνεία να την λένε Ζωή. Η βραδιά ήταν υπέροχη. Καλοκαιρινή αλλά με αέρα. Είχαν ξοδέψει όσα προφυλακτικά είχαν, και ξεθεωμένοι κάθονταν αγκαλιά.
«Ως εδώ, όλα καλά. Δεν έχω περάσει τον τέταρτο.»
Τόσες κοπέλες που ήθελε. Τόσες εμπειρίες που δεν έζησε. Μετανιώνει που είχε τσακωθεί με τους γονείς του εκείνη την ημέρα. Πόσο πιο πριν ήταν αυτός ο τσακωμός; Αρχίζει να παρατηρεί το κόκκινο Audi με το οποίο λογικά θα συγκρουστεί.
«Ως εδώ, όλα καλά. Δεν έχω περάσει τον τρίτο.»
Μετά το σεξ, η Ζωή του έφερε ένα ποτήρι νερό, και ένα χάπι. Ιατρός πράγμα, γιατί το πήρε. Πίπες. Ότι και να του έδινε θα το έπαιρνε. Μια θεά σε ανθρώπινη σάρκα. Πρώτη επαφή με ναρκωτικά, και πέφτει από μπαλκόνι. Και έμοιαζε τόσο αληθινό το όραμα.
«Ως εδώ, όλα καλά. Δεν έχω περάσει ακόμα τον δεύτερο.»
Δεν είχε αποφασίσει ακόμα αν πιστεύει σε θεούς, αν η ζωή του έχει νόημα, αν μετανιώνει για κάτι. Πρέπει να βιαστεί. Με τα χέρια προσπαθεί να γραπωθεί από ένα στήριγμα που δεν υπάρχει, ενώ ο ιατρός μέσα του, του λεει πόσο ανώφελο είναι. Θα ήθελε να είχε δοκιμάσει φιλέτο στρουθοκαμήλου, και να ‘χε μάθει να οδηγάει πλοίο. Το Audi. Πλησιάζει.
«Ως εδώ, όλα καλά. Δεν έχω περάσει τον πρώτο.»
«Τουλάχιστον δεν θα του χαλάσω το χρώμα». Χαμογελάει.
Σύγκρουση.
/optional συνέχεια: Μια κοπελιά στο μπαλκόνι στον έκτο κοιτάζει κάτω. Το κινητό της χτυπάει. Το σηκώνει. «Αποστολή εξετελέσθη. Έχουμε τουλάχιστον μια χρονιά ακόμα πριν μιλήσει ο θεός, πριν μας δώσει την κρίση του. Επιθυμείτε κάτι άλλο;»
Copyright: A.A.Charantonis.
