All math and no play make me a naughty boy…

Πως είναι να χάνεις το μυαλό σου; Να δουλεύεις 10 ώρες την ημέρα σοβαρά πάνω σε μαθηματικές θεωρίες που ακόμα και με την έμφυτη κλήση σου για μαθηματικά δεν είναι τετριμμένες; Τώρα πια ξέρω. Διαβάζω εδώ και 24 μέρες με αυτόν τον ρυθμό. Όταν μπαίνω στο διαδύκτιο, -καθημερινό φαινόμενο- είναι για να διαβάσω κομιξ στα διαλείμματα της ανάγνωσης και των ασκήσεων. Ούτε τα αγαπημένα μου βλογ διαβάζω, ούτε τίποτα. Παρ’ όλα αυτά, η ζωή μου είναι καλά. Διαβάζω με έναν φίλο μου από τη σχολή, πράγμα που με αναγκάζει να διαβάζω, το βράδυ παίζω starcraft στο δίκτυο που φτιάχνουμε με τους υπολογιστές, τρωω πολύ και έχω πάρει μερικά κιλά που πρέπει να χάσω άμεσα, και –last but really not least- έχω ένα ψιλοβρόχι στη ζωή μου. Από εκεί και πέρα γράφω και σε ένα νέο βλογ – όποτε προλαβαίνω- όπου εξασκώ την τέχνη του θαψίματος. Α! Ετοιμαστείτε μελλοντικά για το «Που πάει το δελφίνι: Η σειρά», πνευματικό πόνημα μου, που σκοπεύω να γυρίσω με τις νέες κάμερες μας. Έχω ήδη ηχολήπτη, κάμεραμαν θα κάνουμε διάφοροι, αλλά δεν έχω steady cam και ίσως χρειαστώ επαγγελματία, θα χρειαστώ άτομο να κάνει μοντάζ στα επεισόδια, ηθοποιούς, και υπεύθυνο make up και κουστουμιών. Μάλλον θα προσπαθήσουμε να πουλήσουμε τη σειρά και σε κανάλι! (Ναι κατεβάζουμε τρελές ιδέες. Απλά αναρωτιέμαι αν το χιούμορ μας θα έχει πέραση στην Ελλάδα...)