Πολεμικές Τέχνες

Αρκετοί από εσάς θα ξέρουν ότι ασχολούμαι από την πιο τρυφερή μου ηλικία με την κορεάτικη πολεμική τέχνη Tang Soo Do. (Ανεπίσημες πηγές υποστηρίζουν ότι άρχισα να εκπαιδεύομαι στην ηλικία των 2 εβδομάδων κύησης. Η επίσημη αρχή –η μητέρα μου- δεν έχει σχολιάσει το ζήτημα, αν και λεει χαρακτηριστικά: «κλοτσούσε πολύ...».)

Αλλά ας αφήσουμε αυτές τις λεπτομέρειες να κείτονται, και ας ασχοληθούμε με το ζήτημα μας:

Πολεμικές Τέχνες. Λόγοι να ασχοληθεί κανείς με αυτές. Θα αφήσω πρώτα να σχολιάσει ο μάστερ Μπάμπης Ρούκας (ευχαριστώ την Razz για το ντοκουμέντο):


Οι πολεμικές τέχνες πρέπει να είναι τέχνες. Δυστυχώς η μετάβαση της γνώσης τους στην Ευρώπη είχε μια τάση να τις μετατρέψει σε κάτι αρκετά αρτηριοσκληραμένο, κάτι που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Πολλές τέχνες τείνουν να είναι σύνολο τεχνικών οι οποίες δεν αντιστοιχούν ούτε στην αυτογνωσία του σώματος ούτε στην σωστή άμυνα. Απ' όταν έφτασα στο Παρίσι έχω αρχίσει μια άλλη πολεμική τέχνη, το Harada Shotokaï-do. Οι κινήσεις είναι οι ίδιες. Αλλά πραγματικά το σώμα λειτουργελι αλλιώς, το πνεύμα λειτουργεί αλλιώς. Δε υπάρχει τίποτα το μεταφυσικό, όπως μας έλεγε ο ιδρυτής, αλλά το σώμα είναι μια μηχανή που έχουμε μάθει να τη χειριζόμαστε λάθος με τα χρόνια.

Ο πραγματικός λόγος λοιπόν να ασχοληθεί κανείς με τις πολεμικές τέχνες δεν είναι για ασφάλεια, γιατί το να δώσεις τα λεφτά σου, το να μη μπλέκεις σε περίεργες καταστάεις και το να τρέχεις προστατεύουν καλύτερα. Όχι. Άμα θέλετε να μάθετε το σώμα σας και πως να το τοποθετήστε με πρόθεση στον χώρο αντί απλά να βρίσκεστε εκεί, τότε σας συνιστώ τις πολεμικές τέχνες. Το κόλπο είναι να βρείτε τέχνες, πράγμα σπάνιο.