The random fish.

There once was a fish, stranded on land, dying.

A cat went by, thinking to release the fish from its misery, and fill up her stomach with food;

A little boy went by, and stopped the cat from eating the fish, scarring it.

The fish was still dying, so the boy went away to search for his mother.

A little girl stumbled upon the fish.

"Oh you little creature, how did you end up in this land?"

The fish stood there gasping, its gills unable to process the oxygen out of the air.

Being brave, she took the fish in her arms and dropped it into a pond.

The fish stood there in the water, motionless at first, enjoying its freshness, then stating moving happily.

The boy and the mother came and saw the girl and were happy for the saved fish.

The cat caught a mouse and was also happy.

The mouse was happy because it had terminal cancer and wanted to end his life as soon as possible.

The only sad person in this story is me, for I now wonder how the fuck this fish came to be stranded on land and why it forced me to write this story.

Ναι, Ριτ.

Χαχαχαχαχαχαχα...

Για δείτε εδώ: http://www.nerit.gr/

EDIT:

Για μερικές μέρες στο site αυτό εξέπεμπε η παλιά καλή ΕΡΤ!

Ελληνική Ραδιοτηλεώραση.

Πάει το ουράνιο τόξο. Περίεργη η πρώτη αντίδραση του εγκέφαλού μου. Στεναχωριέμαι για μια παιδική εκπομπή που δεν έβλεπα ποτέ...

Σαν όνειρο μου φαίνεται. Μια περίεργη πραγματικότητα που απέχει από την Ελλάδα που ήξερα.
Πέντε χρόνια λείπω. Δεν γνωρίζω τα δημοφιλή τραγούδια, δε γνωρίζω τους πολιτικούς, δε γνωρίζω τις νέες εκφράσεις.

Έχω μείνει πριν τη κρίση. Κάθε φορά που μιλάω με φίλους και γνωστούς μου φαίνονται λόγια ασυνάρτητα σχεδόν. Πέρασε η αγανάκτηση των αγανακτισμένων, εγκαταστάθηκαν τα χρυσά αυγά σε κάθε γειτονιά, με γραφεία κόμματος (που τα βρήκαν τα λεφτά; ποιος τους πληρώνει και τους παρακινεί; τι συμφέρον έχει; γιατί άμα δε γουστάρουν τους μετανάστες δε τους πληρώνουν εισιτήρια για να φύγουν αντί να ανοίγουν γραφεία αριστερά δεξιά; Οι περισσότεροι νόμιμοι μετανάστες άλλο πράγμα δε θέλουν! Λεφτά τους λείπουν για να φύγουν. Καλά, μην απαντήσετε δεν έχει νόημα, παρεκτρέπομαι.) Περάσανε ένα σκασμό μέτρα άνευ νοήματος. Πανικόβλητη κυβέρνηση, με άτομα που ακόμα δεν έχουν καταλάβει πως το προηγούμενο παιχνίδι που παίζανε, την εποχή με τις παχιές δανεικές αγελάδες δε βαστάει ο τόπος να το συνεχίσουν, ή που το έχουν καταλάβει και αδιαφορούν πλήρως. Ας αρπάξουμε όσο προλαβαίνουμε ακόμα.

Και μέσα σε όλα αυτά, τι μένει;
Πραγματικά τίποτα. Τα ακούει ο κόσμος από τη τηλεόραση με μια τρομακτική μουσική υπόκρουση για να ξέρει και ο πιο ηλίθιος ότι τα νέα είναι δυσάρεστα, τα ξανακούει ξανά και ξανά. Δεν υπάρχει ελπίδα, δεχτείτε τα νέα μέτρα και τα συναφή.

Και τώρα κλείνουν την ΕΡΤ. Σίγουρα η ΕΡΤ δεν ήταν προσοδοφόρα επιχείρηση τη ώρα που έκλεισε. Αλλά όταν κλείνεις την κρατική τηλεόραση, έτσι, με το καλησπέρα σας,

κάτι ήθελα να γράψω. Κάπου ήθελα να καταληξω. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο συμπέρασμα που θέλω να βγάλω. Η κατάσταση είναι οικτρή, αλλά το κράτος είναι εργαλείο του έθνους και όχι το αντίθετο. Όταν ένα εργαλείο χαλάει είτε το επισκευάζεις, είτε, όταν δε παίρνει άλλες επισκευές, το αλλάζεις.

Τα κτήρια είναι εκεί. Κατάληψη από τους εργαζόμενους, χρήση ως έχει και βλέπουμε. Αυτό θα ήθελα. Άμα η αστυνομία πάει κόντρα θα είναι ένα νέο πολυτεχνείο. "Εδώ ΕΡΤ εδώ ΕΡΤ ο σταθμός που εκπέμπει για τους πολίτες, τα τανκς μπουκάρουν από στιγμή σε στιγμή στο προαύλιο."

Καλό μας κουράγιο.