Ο γκρεμός είναι πάντα εκεί. Δε μετακινείται για τίποτα και για κανέναν. Δεν τον βλέπεις πρώτα, και ταξιδεύεις την τριήρη σου στα πέρατα του κόσμου. Οι σύντροφοί σου σε περιστοιχίζουν και άλλοτε μένουν πιστοί στο όραμα του ταξιδιού, και άλλοτε κατεβαίνουν, κουρασμένοι από τις περιπέτειες. Ταξιδεύεις αμέριμνα στην πλάτη της θάλασσας, αψηφώντας τον χρησμό των Δελφών ''Θα φτάσεις στα πέρατα του κόσμου και θα γκρεμιστείς''. Κολόμβος πριν την εποχή σου, θρασύς και νέος τα αψήφησες όλα αυτά. Πάνε λιμάνια και χρόνια πολλά από τότε. Γέρασες και το πλοίο σου άρχισε να σαπίζει. Θυμάσαι τον χρησμό και φοβάσαι. Μια μέρα, ο κράχτης από το πόστο του θα βγάλει μια κραυγή τρόμου, και να γυρίσετε πίσω θα σας φωνάζει. Μα το τέλος του κόσμου σας καλεί: οι φυσικοί είχαν άδικο, η Γη δεν είναι σφαίρα. Ανάθεμά σε Αναξίμανδρε, ουρλιάζεις, και αγκαλιάζοντας τη κουπαστή βυθίζεσαι στο άδειο.
Οικονομικός γκρεμός, γκρεμός σπουδών, γκρεμός ηλικιακός, παντού γκρεμος και το μόνο που μένει είναι η πτώση.
