Ο Rondon κοίταξε τον θαμώνα. Ο θαμώνας, σήκωσε το βλέμμα του. Αν ο Rondon δεν ήταν τόσο τεστοστερονάτος, θα είχε κατουρηθεί πάνω του, αλλά ήταν ακριβώς τόσο, οπότε έσφιξε τα δόντια και τον προστάτη του και συνέχισε. Ο θαμώνας δεν ήταν άλλος από τον ανίερο ιερέα παύλα καπετάνιο παύλα πειρατή παύλα ντιτζέϊ, ΑΪ-Dj-κάπτεν Ύγκ –Loo. Το μαυριδερά του μούσια και η σπασμένη του μύτη δεν ήταν τρομακτικά. Τα μάτια του όμως ήταν. Γιατί εκεί που θα έπρεπε να είχε μάτια, είχε Σαρδέλες. Σαρδέλες της Οργής.
Αν θέλετε να μπούμε σε φλάσμπακ δίαβαστε τη παράγραφο 6: φλάσμπακ.
Αν θέλετε να συνεχίσει η ιστορία χωρίς, περάστε στην παράγραφο 7: Οι σαρδέλες της Οργής.
No comments:
Post a Comment