Αλύγιστοι.

Υπάρχουν άνθρωποι αλύγιστοι, άνθρωποι σκληροί.
Αποφασίζουν και χτίζουν τον κόσμο με δύο μονάχα αποχρώσεις,
και οτιδήποτε δε χωράει εντός αυτών παραγράφεται.

Μαζί μας, ή εναντίων μας.

Τόσο απλά. Και τις νύχτες, που δε τους βλέπει κανένας, ονειρεύονται,
στιγμές ευτυχίας αναπολούν, και φαντάζονται τις ίριδας τα χρώματα να γεμίζουν τις στιγμές τους.

Μα σαν ξυπνήσουν, ξαναφοράν το σιδηρούν προσωπειο με το αλύγιστο χαμόγελο,
και ξαναρχίζουν, ανέγγιχτοι να διαγράφουν όσα εμπίπτουν στα όνειρα και τις νυχτόβιες φαντασιώσεις τους.

Μια μέρα, δε θα προλάβουν να κοιμηθούνε και να αγγίξουν το όνειρο,
και συμπιεσμένοι θα μείνουν για πάντα.