My name is Sephiroth.

Γνωστός και ως σεφ, για λόγους σμίκρυνσης του nickname, και όχι τόσο για τις γνώσεις μαγειρικής μου. Πέρασα τόσα χρόνια συνδεδεμένος με αυτό το όνομα. Από το γυμνάσιο. Ο κακός του Final Fantasy 7, έπειτα ο χαρακτήρας μου στο AD&D, -τα παλιά καλά χρόνια- έπειτα η αφορμή να ρίξω μια πιο προσεκτική ματιά στη καβάαλα, -όχι τη πόλη, τον Ιουδαϊκό μυστικισμό, και τέλος το όνομα του χαρακτήρα μου στο ελληνικό mmltoprpg (massive multiplayer live tabletop online persistent role playing game). Οι εποχές που ονειρευόμουν πως ήλεγχα πράγματα που δεν υπάρχουν, πως ήμουνα πράγματα που ποτέ δεν ήμουν. Όταν είμαι ο Sephiroth δεν είμαι εγώ. Είμαι κάτι μεγαλύτερο από εμένα. Είναι μια περσόνα μου που με καταλαμβάνει, ανώτερη. Αποφάσεις γίνονται πιο εύκολες, ακόμα και όσες είναι σκληρές. Επιβάλλομαι πιο εύκολα στους άλλους και στον ίδιο μου τον εαυτό. Αλλά μετά από τόσα χρόνια απραξίας ποιος θυμάται τον Sephiroth; Τι είναι παρά μια ανάμνηση, ένας πόθος για κάτι που δε θα μπορούσε να είχε υπάρξει ποτέ αλλά η ψευδαίσθησή του θα μπορούσε να κρατήσει άλλο τόσο λίγο; Δεν είμαι πια ο Sephiroth., και ας με αποκαλούμε έτσι.