Σημασιολογία...

Υπάρχουν έννοιες εύκολες.

Οι πρώτοι άνθρωποι είδαν την φωτιά και την αποκάλεσαν πρρρ. Στα ινδοευρωπαϊκά. Μετέπειτα πυρά στα αρχαία ελληνικά.

Όλοι εννοούν περίπου το ίδιο πράγμα όταν μιλάνε για τη φωτιά. Έχουμε αγγίξει τις φλόγες, έχουμε καεί, έχουμε φοβηθεί, έχουμε ζεσταθεί, έχουμε ψήσει φαγητό.

Αντιστοιχούμε σε λέξεις, σε ήχους που κάνουμε πάλλοντας τις φωνητικές μας χορδές, αντικείμενα και άλλα παρατηρηταία πράγματα.

Όμως αντιστοιχούμε και έννοιες, συναισθήματα. Αλλά εκεί τα πράγματα περιπλέκονται. Τι πάει να πει φιλία;

Πότε κάποιος είναι απλά γνωστός, πότε είναι απλά συμπαθής, πότε είναι φίλος;

Πως να δώσεις σε αυτές τις λέξεις σημασία; Με προσωπικό τρόπο; με κοινωνικά κριτήρια;

Πως θα διαβαθμίσεις το τι νιώθεις για να το εξηγήσεις στους άλλους;
Που ξέρεις ότι και αυτοί έχουν παίξει τα ίδια παιχνίδια, έχουν μοιραστεί τα προβλήματά τους και έχουν τσακωθεί με τρόπο αντίστοιχο με αυτόν που έζησες εσύ;

Τι θα πει φίλος; Όποιον ρωτήσεις, κάτι θα σου απαντήσει, ίσως το γνωμικό "οι φίλοι είναι αυτοί που σου στέκονται στην ανάγκη", ίσως κάτι άλλο.

Και πιο σημαντικά ακόμα: Τι είναι αγάπη; Τι είναι έρωτας; Λαγνεία; Πάθος;
Πως θα εξηγήσεις σε κάποιο άτομο πως νιώθεις; Όταν ο ορισμός τους για τον έρωτα δεν έχει καμία σχέση με τον δικό σου;

Αλλά μιλάμε για σημασιολογίες και όχι για σχέσεις που μοιάζουν ασταθείς και εύθραυστες.
Δε μιλάμε για φίλους που χάνονται, ή για ανθρώπους που αποξενώνονται.

Δυστυχώς ούτε τον εαυτό μου δε πείθω. Μου χτίσανε μια ζωή, και τώρα την γκρεμίζω. Τη γκρέμιζα με λάθος προσδοκίες, και τώρα τα ερείπια κείτονται και έχω χτίσει νέα θεμέλεια. Και μου αρέσανε πολύ τα προηγούμενα σχέδια που είχα κάνει, και θα ήθελα να τα κρατήσω, μα τελευταία φυσάνε δυνατοί ανέμοι και ένα ένα τα χαρτιά σχίζονται και πετάνε στον άνεμο.

Φοβάμαι πως πρέπει να χτίσω μόνος μου.

Και αν καταλάβατε τη σημασιολογία μου, συγχαρητήρια, σας επαινώ.