Ψωμί παιδεία ελευθερία,
Αυτά τα τρία ιδανικά,
Όπως ο έρως σαν γενεί πορνεία,
Ξεπεσμένα, γινανέ ιδιωτικά.
Φαΐ, δηλητήριο που σκοτώνει μαζικά,
Οργή, για γεύσεις και συνθήκες που δεν υπάρχουν πια.
Η πείνα πέθανε με τα φτηνοτροφία,
Καρκίνος κάθε μπουκιά για τα νεφρά.
Μα όπως και να ‘χει δεν πειράζει,
Γιατί γεμίζει του κόσμου η κοιλιά.
Καθορισμένη όπως είναι η Παιδεία,
Η όμορφη για όλους δωρεάν.
Των γνώσεων είναι η σκόπιμη νοθεία,
Που ευτυχισμένοι οι γονείς δεν την κοιτάν.
Σαν χαλασμένο το κρασί στα καπηλεία
Που ευχαρίστηση σαν πρώτα λέει να δώσει,
Τα άντερα σου κάνει να ξερνάς,
Θρησκεία κράτος εξουσία,
Ετοιμασία για αιώνες μιζεριάς.
Τότε πανελλήνιες θα δώσεις,
Που στην ουσία πτυχία δίνουν με εκπτώσεις μονομιάς,
Για να σωθούνε τάχα οι εντυπώσεις,
Πως μέλλον έχει ο ντουνιάς.
Και τέλος, η πόρνη ελευθερία,
Τη πεταλούδα με τα σαλιωμένα της φτερά,
Που κάθε στόμα την φιλάει για αγία,
Που πια στον αέρα δεν πετά.
Ως μουσκεμένη απ’ τη πολλή την υγρασία,
Σαν γυμνοσάλιαγκας σέρνεται σιγά,
Και τελευταία απ’ όλα αργοπεθαίνει,
Απάνω σε σκοτωμένα ιδανικά.
Μας τρώνε κάθε ρημάδα εξουσία,
Και ‘μεις λέμε ακόμα πως πετά,
Τυφλοί από τη μάσα, την παιδεία,
Γιορτάζουμε την τόση λευτεριά,
Όπως προστάζει η μόδα τώρα πια.
Χάπια τηλεόραση λεφτά.
No comments:
Post a Comment