Στην έξοδο από το μετρό άκουσα για άλλη μια φορά το ηχογραφημένο μήνυμα τους, να παρακαλεί τους επιβάτες να προσέχουν τα πράγματά τους, και άμα δούνε ένα παρατημένο αντικείμενο να ειδοποιήσουν το σταθμάρχη. Πλέον το ακούω καθημερινά τουλάχιστον 2 φορές. Πόσα πολλά μου λέει ένα τέτοιο απλό ηχογραφημένο μήνυμα;
Μου λέει ότι μας προτείνουν να μην εμπιστευόμαστε τους γύρω μας. Μου λέει να πάω σπίτι μου και να μείνω εκεί. Μου λέει ότι και οι άλλοι ακούνε το ίδιο πράγμα κάθε μέρα. Ακόμα και να μη θέλεις, κάτι κάνει αυτή η επανάληψη. Δε σε σοκάρει πλέον το να σου λένε να μην εμπιστεύεσαι τους γύρω σου. Το μετρό του Παρισιού κρύβει πολλές αλήθειες μέσα του, μα για κάθε ένα πασάρει και ένα ψέμα.
Ψέμα. Ότι οι άνθρωποι δεν είναι ισάξιοι. Αλήθεια, ότι ως έχει, δεν είναι ίσοι.
Αλήθεια. Ότι υπάρχουν άτομα αφημένα στη μιζέρια. Ψέμα. Ότι αυτά τα άτομα έχουν ότι τους αξίζει.
Περπατάω στο Παρίσι, μια βραδιά Ιουνίου, ζεστή, βαριά. Επιστρέφω στο σπίτι μου, στο κουβούκλιό μου, μετά από το σινεμά. Το λεωφορείο πέρασε δίπλα μου, και εγώ νευρίασα που το έχασα. Αγχωμένος δίχως λόγο. Τι θα κάνεις όταν φτάσεις σπίτι σου; Θα γράψεις ένα ποστ και θα μιζεριάσεις σκέφτηκα...
Οι ρίζες μιας αυτοϊκανοποιούμενης προφητείας είναι μέσα μου ακόμα. Αλλά ξέρω πλέον ότι μόνος μου το προκαλούσα. Ναι, γυρνάω σε ένα άδειο σπίτι. Γυρνάω σε έναν υπολογιστή που μου προσφέρει τη ψευδαίσθηση της σύνδεσης με τους φίλους μου. Αλλά δεν είμαι μόνο αυτό. Εθελοτυφλούσα και δε έβλεπα πράγματα που θέλω να κάνω στο σπίτι και τα παρέβλεπα. Εθελοτυφλούσα και για τα πράγματα που έπρεπε να κάνω και ανέβαλα. Και εθελοτυφλούσα για τα πράγματα που έλεγα πως θέλω, αλλά στην ουσία ήθελα απλά την ιδέα τους, χωρίς τον κόπο της υλοποίησης τους.
Αλλά τελευταία, όποτε τείνω να μιζεριάσω, συνήθως το αντιλαμβάνομαι. Και σηκώνω τα μάτια μου, και σηκώνω το ηθικό μου και κάνω πράγματα. Και μερικές φορές τα πράγματα που κάνω δεν είναι να προσπαθώ να κλαφτώ.
Είναι ζεστή αυτή η νύχτα και ιδρώνω. Η ώρα προχωράει, κάνω πράγματα και ξαναπιάνω αυτό το κείμενο.
Μεγαλώνω. Αλλάζω. Σε μερικά από αυτά δε παρατηρώ τις αλλαγές ούτε εγώ. Λένε ότι οι έφηβοι λειτουργούν εγκεφαλικά διαφορετικά από τους ενήλικες. Πιστεύω ότι είμαι στην έξοδο από την εφηβεία. Αυτό ή έχω πολύ ελεύθερο χρόνο μόνος μου. Ή ίσως και τα δύο.
Όπως και να έχει. Όταν τα πράγματα μας φαίνονται δυσάρεστα, υπάρχει πάντα λύση:
1 comment:
Αντιδράς εγκεφαλικά διαφορετικά γιατί είσαι και εσύ αριθμοβλαμμένος, όπως και εγώ. Εκεί έξω σε περιμένει ένας υπέροχος κόσμος να τον κατακτήσεις, και μόλις εμφανιστούν τα πρώτα εμπορικά διαθέσιμα portals, θα σου πάρουμε ένα, για να μεταφέρεσαι Αθήνα όποτε θέλει
Post a Comment