Tuesday, December 04, 2012

Ελεφαντάκια

Κάποια μέρα βρέθηκαν στην κατοχή μου δυο ελεφαντάκια πήλινα. Ήταν όμορφα: ζωγραφισμένα με απλότητα, ένα πιστό ζευγάρι βιβλιοστάτες. Αρέσανε και στην τότε κοπέλα μου.

Μένανε στη βιβλιοθήκη κρατώντας τα βιβλία μου. Και πέρασε ο καιρός.

Με δεχθήκανε για σπουδές στο εξωτερικό. Ένας χρόνος.
Της έδωσα το ένα ελεφαντάκι, και πήρα το άλλο μαζί μου.
Η σχέση μας θα ήταν σαν αυτά τα ελεφαντάκια.

Περίεργο πράγμα η απόσταση και η ενηλικίωση...
Στην αρχή τα πράγματα πηγαίνανε καλά.
Δύσκολα, αλλά καλά. Έχω αναφερθεί πολλές φορές σε όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια.
Όποτε βρισκόμασταν τα ελεφαντάκια σμίγανε κι αυτά συνάμα.

Και από την κάμερα, στο skype, τα βάζαμε να βλέπονται και κάναμε χαζομάρες.

Κάποια στιγμή έφτασα στη Τουλούζη όπου δε γνώριζα κανέναν.
Ήπια αρκετά εκείνες τις μέρες, έκλαψα, έρεψα στη μαλακία.
Και μια μέρα το ελεφαντάκι μου έπεσε.

Η προβοσκίδα του αποχωρίστηκε από το σώμα του.
Για κάποιο λόγο νομίζω πως εκεί έσπασα μέσα μου κι εγώ,
τόση ήταν η ταύτισή μου με το ελεφαντάκι.

Πήρα στεναχωρημένος και μεθυσμένος την πρώην μου να εκφράσω τη θλίψη μου.
Προφανώς, ζώντας διαφορετικές στιγμές, και όντας νηφάλια δεν αντιλήφθηκε πόσο στεναχωρήθηκα.

Κάποια στιγμή ξανακόλλησα την προβοσκίδα και το ελεφαντάκι μου ήταν πάλι αρτιμελές.
Αυτή τη φορά όμως η πρώην μου ήταν αυτή που έφευγε για το εξωτερικό. Σουηδία...

Δε προλάβανε τα ελεφαντάκια να ειδωθούν και φεύγανε πάλι.
Γιατί και εγώ τελικά ξαναέφευγα για Γαλλία. Τρία χρόνια έκαστος. Πάνε τρία χρόνια τώρα.

Όπως είπα πριν σμίγανε και χανόντουσαν...
Και όπως είπα πριν, περίεργο πράγμα η απόσταση και η ενηλικίωση...
Ή απλά πως σε βαριέται κάποιος ξαφνικά και σταδιακά, από εκεί που σου χάριζε χειρόγραφα βιβλία και φωτίζονταν το πρόσωπό του με την απλή παρουσία σου.

Χωρίσαμε. Από τα πιο οδυνηρά πράγματα που έχω ζήσει.
Πριν χωρίσουμε, της έδωσα το ελεφαντάκι μου, να το πάει στο άλλο.
Άμα εμείς δε ζήσαμε κάτι παντοτινό, δεν υπήρχε λόγος να το στερήσουμε από εκείνα.

Αναρωτιέμαι άμα τα έχει ακόμα, ή τα πέταξε, ή τα έκρυψε κάπου.

Ανά περιόδους την θυμάμαι, γιατί σαν ελέφαντας θυμάμαι πολλά κι εγώ.
Και αναρωτιέμαι πως να είναι το ελεφαντάκι μου.

1 comment:

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.