back from the bread. Speak with bread. Hahaha.

Έχω ξανά χρόνο...

Γνωρίζετε πως είναι η ζωή ενός ώριμου και εργατικού ανθρώπου; Αρχίζω να το μαθαίνω: κουραστική...

Σας έχω πει ότι δουλεύω. Και όχι μόνο τον κόσμο. Είμαι στην μετεωρολογία τώρα για πρακτική εξάσκηση... Κοινώς να κάνω μια εργασία σχετικά με τη θεωρεία του χάους, τις χαοτικές διαστάσεις του καιρού και πολλά άλλα τέτοια... και να παρακολουθώ μια σχολή παρατηρητών. (Και εγώ στην αρχή ενθουσιάστηκα, νόμιζα πως θα παρακολουθούσα τους αθάνατους να μονομαχούν και τα συναφή... ξέρετε Highlander και έτσι... αλλά όχι δεν ήταν αυτό.)

Η δουλειά είναι συναρπαστική βασικά. Μαθαίνω από δασκάλους που μου προσφέρουν συμπυκνωμένη γνώση ετών. Βεβαίως έχω πονοκεφάλους έπειτα, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα... Είναι θετικό όμως γιατί επιτέλους ξανανιώθω σαν να εξελίσσεται ο εγκέφαλός μου, σαν να έχω νέα challenges.

Βεβαίως δεν δουλεύω μόνο εκεί. Κάνω και εκδρομές με την Trekking (οι παλιοί του Blog γνωρίζουν...) και συγκεκριμένα πήγα ένα τριήμερο, ολάκερο, στην λίμνη Τσιβλού! (και στο δάσος της Ζαρούχλας) σε μια συνταρακτική εκδρομή. Από τα μαγικά τοπία και το καθάρισμα των σκουπιδιών (οικολογική συνείδηση και έλληνες χαχαχαχαχαχά καλό...) εώς γενικά την δουλειά το φαγητό, τους εκδρομείς μιας μεγάλη εταιρίας, τους συναδέλφους τρεκκιότες, τον ξενώνα (http://www.limnitsivlou.gr/menugr.html ) όλα, όλα ήταν μια συνταρακτική εμπειρία. Σσσσστ το παιχνίδι αρχίζει, όπως λέγαμε το βράδυ με τα παιδιά στο δωμάτιο που κοιμόμουν, όταν το βράδυ αντί να κοιμηθούμε καθόμασταν κουρασμένοι και αποβλακωνόμασταν.

Να μην ξεχάσω βεβαίως πως ο μαθητής μου στα μαθηματικά, αυτός από το ανοιχτό πανεπιστήμιο, μάλλον πέρασε τις εξετάσεις του! Χαχα! Είμαι ή δεν είμαι ο καλύτερος; (μην απαντήσετε...)

Ακόμα οφείλω να πω πως έχουν συμβεί πολλά πράγματα: Η μάνα μου πήγε Γαλλία να δει τον παππού και την Γιαγιά, και έχουν γεράσει πολύ. Κάποιοι φίλοι μας, της οικογενείας, που μένουν Γαλλία, είναι από τον Λίβανο, και ανησυχούν για την όλη εξέλιξη εκεί. Η ίδια η μάνα μου δεν είναι και στα καλύτερά της.

Ένα πολύ κοντινό μου άτομο είχε ένα ατύχημα, με την έννοια της ατυχίας, που τον αναγκάζει να πάρει αποφάσεις καίριες για την συνέχεια της ζωής του, και η όλη εμπειρία, που την ζω ως παρατηρητής με επηρεάζει και εμένα αρκετά. Πως μερικές φορές καλείσαι να ωριμάσεις τόσο νωρίς, όταν οι καταστάσεις σε πιέζουν είναι εντυπωσιακό.

Κατά τα άλλα είμαι καλύτερα με την αυτοεκτίμησή μου. Και επίσης ζω μια υπέροχη πλάνη ότι μερικές φορές ο κόσμος μου κάνει την χάρη και μου προσφέρει αυτά που ζητάω. (ακούγομαι πολύ κρυπτικός ε;)

Δεν έχω και πολλά άλλα να πω...

Τα δημοκρατικά κράτη του Άναχρον βαίνουν καλώς, με ένα πληθυσμό 52 εκατομμυρίων κατοίκων την ώρα της συγγραφής αυτών των λέξεων, http://www.nationstates.net/anacron για τα οποία περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε σε προηγούμενο ποστ.

Άλλα νέα; Έχω άλλο ένα μεχιαβελικό και σατανικό σχέδιο στον εγκέφαλό μου, και αν έχω χρόνο θα το θέσω σε λειτουργία μετά την εξεταστική. Τις εξεταστικές. Από 28 Αυγούστου μέχρι 16 Οκτώβρη... Κόλαση.

Πήγα να δω τους Σαολίν. Εδώ, όχι στην Κίνα. Ήρθαν για μερικές παραστάσεις. Ήταν επαρκώς μέτριοι. Τι να πω. Λυπάμαι τα 40 ευρά μου. Από την άλλη δεν τα λυπάμαι γιατί δεν έχω και πολλές εξόδους τελευταία...

Αυτό το Σαββατοκύριακο θα ξεκουραστώ. Πάω να ποτίσω τα λουλούδια. Μόνος στο σπίτι είμαι, κάποιος πρέπει να κάνει και αυτές τις δουλειές. Ελπίζω να γράψω τίποτα αστείο στο προσεχές μέλλον γιατί αλλιώς το blog μου δεν θα είναι ενδιαφέρον ανάγνωσμα. (λες και τώρα είναι...)