Όταν συναντάς την ανουσιότητα έχεις πάντα πολλές επιλογές. Το μπαλκόνι και το καινό της πτώσης, ένας φόβος που δίνει νόημα στη ζωή. Οι φίλοι, μια παράπλευρη βοήθεια όταν η επίγνωση του βιολογικού προγραμματισμού και οι άγνοια του σκοπού του σε ταλανίζουν. Γιατί να θέλουμε να ζούμε; Ποιος ο λόγος του ενστίκτου επιβίωσης και αναπαραγωγής; Γιατί έχω αρκετή λογική και δύναμη επί των αποφάσεων μου ώστε να μπορώ να υπερβώ τα ένστικτα; Η βελτίωση των ειδών, η επικράτηση του βέλτιστου τι εξυπηρετεί; Ματαιότης.
Όταν βρίσκεσαι μπροστά στην ανουσιότητα που σε περιβάλει και κλείνεις τα μάτια σου, γεμίζεις τις σκέψεις σου με ιδέες ουσίας. Η δουλειά μου, η σχέση μου, το μέλλον μου. Ξεφεύγεις σε φαντασιώσεις. Μια σκάλα κυκλική, μεταλλική που όσο την κατεβαίνεις τόσο λιγότερο τρέμει και τόσο λιγότερο από τον ορίζοντα βλέπεις.
Δεν υπάρχει νόημα στην ζωή μας. Οφείλουμε να δημιουργούμε νοήματα και μετά να ξεχνάμε ότι τα δημιουργήσαμε εμείς και ότι δεν προϋπήρχαν ημών. Ο Άθεος το ξέρει και γνωρίζει ότι τις ψευδαισθήσεις του της έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Αναγνωρίζει την ματαιότητα και την πολεμάει. Αναγνωρίζει ότι είναι, χωρίς τη δική του έγκριση μέρος της ζωής και, μιας και είναι στον χορό, αποφασίζει να χορέψει και να το ευχαριστηθεί όσο μπορεί. Οι αναμνήσεις είναι η ουσία του και τις δημιουργεί όταν η καθημερινότητα του αρνείται το πρωτότυπο.
Όταν βρεθείς μπροστά στην ανουσιότητα, κάνε κάτι ανούσιο.
2 comments:
To καινό της πτώσης ή το κενό? Άλλο νόημα.
Σωστά ορθογραφημένο είναι. Δεν υπάρχει κενό στην πτώση: περνάς μέσα από αέρα. Αλλά καινό υπάρχει... πέφτεις και είσαι βέβαιος ότι θα πεθάνεις, κάτι που ποτέ ως τότε δεν είχες νιώσει τόσο σίγουρα.
Post a Comment