Σκατά.

Να ακόμα και το λεξιλόγιό μου το δείχνει: χρειάστηκε να καταφύγω στα περιττώματα για να εκφράσω την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι. Δυστυχώς δεν είμαι κοπρολάγνος για να την ευχαριστηθώ. Ή μήπως ευτυχώς; Γιατί αν ήμουν σε αυτή τη κατάσταση και ήμουν και κοπρολάγνος... Τέλος πάντων ας αναλύσω την αδιέξοδη κατάσταση διεξοδικά. Προσπαθώ να τελειώσω τη σχολή μου (Μαθηματικό) καθώς είμαι στο πέμπτο έτος σπουδών μου -ένα παραπάνω απ' όσα χρειάζονται. Με έχουν δεχτεί για μεταπτυχιακό στην Γαλλία, άλλα πρέπει να περάσω μερικά μαθήματα... και τσούυυυπ κόβομαι στο ένα. Τώρα πρέπει να περάσω τρία αυτήν την εβδομάδα, εκ των οποίων δύο είναι δύσκολα και ένα απαιτεί εργασία που δεν έχω κάνει. Τέσσερις μέρες μου μένουνε για να δώσω τα δυο πρώτα, και άλλη μια για το δεύτερο. Επιπλέον ανακαλύπτω σταδιακά ότι αυτή η διαβόητη οξυδέρκεια μου δεν είναι παρά ένας μύθος. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς τις αποδώσεις μου σε τόσες εξετάσεις; Φίλοι στους οποίους εξηγώ πράγματα μετά έχουν καλύτερες επιδώσεις από εμένα. Μήπως να τα παρατήσω; Το μέλλον μου ως επιστήμονα με τέτοια μυαλά μου φαίνεται ωχρό. Να γίνω δάσκαλος γυμνασίου - λυκείου, να ζω απ' τα ιδιαίτερα και να ονειρεύομαι πως θα ήταν να ήμουν λίγο πιο έξυπνος, να διάβαζα λίγο παραπάνω όπως όλοι όσους θεωρούσα αποτυχημένους. Να ησυχάσω μιαν ώρα αρχύτερα χωρίς να χάσω, έχοντας πάντα να λέω ότι αν πάλευα θα νικούσα.