Κάποιες φορές...

Κάποιες φορές δεν είσαι εσύ που ελέγχεις τον εαυτό σου.
Αντιδράς με τους αυτοματισμούς που έχεις μέσα σου.
Και όταν δεν ελέγχεις συνειδητά τον εαυτό σου,
μπορεί να βρεθείς σε καταστάσεις που το υποσυνείδητο δε γνωρίζει πως να αντιδράσει. Πανικοβάλλεται, και πριν προλάβεις να ξαναπάρεις τον έλεγχο, που τόσο καιρό έχεις χάσει, έχεις κάνει κάτι το οποίο δε περίμενες ότι μπορούσες να είχες κάνει ποτέ.

Και περνάει ο καιρός, αλλά δε σβήνει τα ίχνη των πράξεων σου από το μυαλό σου, ή από το μυαλό των άλλων. Οι αντιδράσεις δυστυχίας τείνουν να είναι αλυσιδωτές. Δύσκολα μπορείς να τους βάλεις φρένο. Κοιτάς να δεις ποιος είσαι, και δε ξέρεις πλέον. Κοιτάς να δεις τις πράξεις σου, και δεν αναγνωρίζεις το άτομο εκείνο. Πώς έγινα έτσι; Γιατί άφησα τον εαυτό μου να γίνει έτσι;

Αλλά οι πράξεις δεν αλλάζουν.

Ήμαστε υπεύθυνοι των πράξεών μας, δυστυχώς. Ακόμα και όταν δράμε με τρόπο ο οποίος δεν συμπίπτει με την αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο, διαλέξαμε να αφήσουμε το υποσυνείδητό μας ελεύθερο, και αβοήθητο. Το διαλέξαμε και το υποσυνείδητο έδρασε σπαστικά. Δυστυχώς, όταν κάποιος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, πρέπει να υποστεί τις συνέπειές τους. Άμα δε σου αρέσανε οι πράξεις σου, παλεύεις για να αλλάξεις, και δέχεσαι ότι συνέπειες είναι δίκαιες και μπορείς να αντέξεις. Και προπάντων: ελέγχεις τον εαυτό σου.