Πράξεις.

Πράξεις. 1+1=2. Τόσο εντυπωσιακές ιδέες πίσω από απλές αριθμητικές πράξεις. Ολόκληρες έννοιες όπως όπως η κοινωνία, ο έρωτας, ο ρατσισμός, μπορούν να αναχθούν στην βασική ιδέα των αριθμητικών πράξεων. Από τη στιγμή που μπορείς να καταλάβεις τι είναι η μονάδα, σημαίνει ότι μπορείς να κατηγοριοποιήσεις πράγματα, να τα αναγάγεις σε ομάδες με κοινά χαρακτηριστικά. Και από εκεί και πέρα κάνεις υπολογισμούς, και να κρίνεις.

Ο Πατέρας μου, όταν ήμουν στο δημοτικό και μας δίνανε προβλήματα μαθηματικών, είχε έρθει στο σχολείο και είχε πει στη δασκάλα πως δεν ήθελε να δει άλλη άσκηση μαθηματικών με σκέτα νούμερα. Έχουμε 3 και προσθέτουμε άλλα 3, πόσα έχουμε τώρα; Έχουμε 3 τι; Πορτοκάλια; Καρπούζια; προσθέτουμε μόνο όμοια πράγματα. Η δασκάλα, από φόβο πιστεύω στο ύφος του πατέρα μου -μπορεί να είναι πολύ σοβαρός ώρες, ώρες όταν πρόκειται για μαθηματικά- δε μας ξανάδωσε άσκηση όπου να μη προσδιορίζεται το τι προσθέτουμε.

Ναι. Τα μαθηματικά, όσο στυγνά και αν μοιάζουν πάνω σε κόλες χαρτιού, πίνακες και οθόνες υπολογιστών, είναι κατά βάση οι πυροκροτητές της ταξινόμησης και κρίσης μας. "Αυτό είναι καλύτερο από το άλλο". "Αυτό είναι ισοδύναμο με το άλλο". Συγκρίσεις.

Αλλά δε θέλω να μιλήσω για νούμερα και αριθμούς. Τα νούμερα είναι η δίοδος επικοινωνίας μου με τον πατέρα μου. Όταν δε μπορείς να εκφράσεις την αγάπη σου με λέξεις, μιλάς για νούμερα. Θα μιλήσω για λέξεις, που είναι η δίοδος επικοινωνίας για εμάς τους δύο, αναγνώστη.

Πάντα με συνάρπαζαν οι πολυσήμαντες λέξεις, και "οι πράξεις" είναι από τις λέξεις που με ενδιαφέρουν ακόμα παραπάνω. Γιατί οι ανθρώπινες πράξεις, οι δράσεις μας, είναι αυτές που χτίζουν το ποιοι ήμαστε. Και είναι εκ φύσεως πολυσήμαντες. Αλλιώς εκλαμβάνει κανείς μια πράξη του, από αυτόν που την υφίσταται. Ακόμα και ο ίδιος μας ο εαυτός, αλλιώς εκλαμβάνεται τις πράξεις του με το πέρασμα του χρόνου. Όπως λένε οι Βρετανοί, οι πράξεις φωνασκούν εντονότερα των προθέσεων. Και αυτό γιατί οι πράξεις, σε αντίθεση με τις προθέσεις, είναι κάτι που μπορούμε να παρατηρήσουμε.

Όταν κάποτε είπα σε έναν παρελθόν φίλο μου, "Δε θα κάνω κάτι μαζί της τώρα, μόλις χώρισε, πρέπει να περάσει λίγος καιρός", και αυτός κοιμάται μαζί της το ίδιο βράδυ, η πράξη αυτή μέτρησε, όσο και αν αυτός επέμενε ότι δεν είχε πρόθεση να με πληγώσει.

Όταν βρέθηκα σε δίλημμα, εξ αποστάσεως, να απατήσω σεξουαλικά την πρώην μου, έκοψα ένα άτομο από τη ζωή μου. Η πράξη αυτή μέτρησε για το πως ένοιωσα από εκεί και πέρα, και για το που βρίσκομαι τώρα, όσο και αν η πρόθεσή μου ήταν να πληγώσω όσο λιγότερο τα άτομα που με αγαπούσαν.

Όταν εγώ ήθελα να χαϊδέψω τα μαλλιά μιας κοπέλας και βρέθηκα να δίνω φάπα, η πράξη μέτρησε. Η συγνώμη μου και η εσωτερική κατάρρευσή μου ήταν ειλικρινείς, αλλά η πράξη μέτρησε.

Όταν βλέπω την κοινωνία μας, με τον οχαδερφισμό της τόσα χρόνια, με τις μίζες και τις αδιαφορίες, βλέπω πράξεις. Και οι πράξεις αυτές, των ανθρώπων, έχουν ένα κοινό με αυτές των αριθμών. Έχουν αποτέλεσμα, αντίκτυπο.

Οφείλει κανείς να ξέρει να αποδέχεται να πληρώσει το αντίκτυπο των πράξεών του. Είναι το σημάδι της ενηλικίωσης. Είτε είχες καλή, είτε είχες κακή πρόθεση, η πράξη είναι αυτή που μένει. Η αποδοχή της τιμής της και των πράξεων που πρέπει να γίνουν έπειτα για την αποπληρωμή, είναι μονόδρομος για να ζει κανείς. Αλλιώς απλά επιζεί.