Saturday, January 19, 2008

PERSEPOLIS





Πρώτα διάβασα το κόμικ. Έπειτα είδα τη ταινία. Και στις δυο περιπτώσεις έκλαψα. Η ταινία έχει πολύ χιούμορ, αλλά παρουσιάζει μερικές από τις πιο μαύρες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Κάπου, ως είδος, κάναμε κάτι λάθος. Πάλι καλά που υπάρχουν οι εξαιρέσεις όπως η Marjan Satrapi και αντισταθμίζουν, κάπως την κατάσταση του είδους μας.

5 comments:

ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ said...

Γενικά μ'αρέσει πάρα πολύ να παρουσιάζεις την σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων δοσμένη με χιούμορ και μάλιστα ποιοτικό...
:-)

Balidor said...

και επειδή πιστεύω οτι έχεις και γαμώ τα γούστα,
παω να την κατεβάσω :)

A.Charantonis said...

Πόσταρε μου πως σου φάνηκε μετά :)

Erisadesu said...

ακόμη δεν είχα τιν τιμή...
πως και μας θυμήθηκες;
έχεις καιρό να κάνεις εμφάνιση στο βλογκ μου.

A.Charantonis said...

Χεχε. Τυχαίνουν αυτά. Βασικά έχω εξεταστική αλλά τελευταία με έχει πιάσει και μαι φάσι να δω τι γίνεται πέρα από το πολύ στενό μου περιβάλλον. Ίσως γιατί ο ελεύθερός μου χρόνος -κάθως η κοπέλα μου είναι μακριά- αξιοποιείται στο να ξαναβρίσκω πράγματα που παρακολουθούσα αλλά δεν είχα τελευταία χρόνο να παρακολουθήσω...