le retour.

Ξέρετε τι κάνω αυτή τη στιγμή; Αποφασίζω να μοιρασθώ τις σκέψεις μου, μαζί σας μετά από τόσο καιρό. Ένας μήνας χωρίς νέα μου, θα αγχωθήκατε. Δυστυχώς η διάθεσή μου για να γράψω και να δημοσιεύσω πράγματα ήταν περιορισμένη. Για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα πως οι σκέψεις μας στο διαδίκτυο είναι ελεύθερες για όλους, και θυμήθηκα πόσοι κακόβουλοι άνθρωποι υπάρχουν. Σκέφτηκα ότι αν κάποιος αποφασίσει για κάποιο δικό του λόγο να μου εναντιωθεί, όλες αυτές οι πληροφορίες που άφοβα ανεβάζω στο διαδίκτυο θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον μου. Ο επιστημονικός ορισμός αυτού του φαινόμενου είναι παράνοια. Ή ίσως να είναι μια δικαιολόγηση που δίνω για να μη πω βαριόμουν. Πάντως άρθρα και κείμενα υπήρχαν στο μυαλό μου, όμως δε μπορώ να τα χωρέσω όλα σε αυτό εδώ. Το εφαλτήριο για να ξαναγράψω πάντως ήταν ένα άρθρο σε μια εφημερίδα: η Κίνα επιθυμεί να λογοκρίνει το ίντερνετ εντός της χώρας της. Αναρωτιόμουν τι επιδράσεις θα είχε αυτό... Όπως λογόκρινα τον εαυτό μου γιατί φοβόμουν ότι θα με βλάψει κάποιος άγνωστος, έτσι και η Κίνα θα λογοκρίνει το διαδίκτυο της φοβούμενη τη δημοκρατία. Στο τέλος όμως δε τα κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου για τους λόγους μου και ξαναέγραψα. Έτσι ελπίζω και η Κίνα να αποτύχει, γιατί το διαδίκτυο είναι Λερναία Ύδρα, και όσο και αν κυνηγήσουν τους «επαναστάτες» του διαδικτύου, όσο και αν κυνηγήσουν τους επαναστάτες στο δρόμο, η ανθρώπινη φύση απαιτεί ελευθερία, και κάθε δράση θα έχει αντίδραση. Με αυτά σας αφήνω ευχόμενος καλή χρόνιά με υγεία και ευτυχία και σας υπόσχομαι να ξαναγράψω σύντομα.