Ο πόλεμος, χωρίς να είμαι πολεμοχαρής άνθρωπος, και παρ' όλο που έχω χάσει φίλους στον τελευταίο πόλεμο στον Λίβανο, πιστεύω πως, πολλές φορές, είναι αναγκαιότητα. Θα μου πεις, τι; Δεν μπορούσαν να ζήσουν μια χαρά οι Ισραηλινοί και τους Λιβανέζους δίπλα τους; Μπορούσαν. Αλλά μπορούσαν μόνο στην μικρή σκάλα θεώρησης των πραγμάτων. Αυτοί που έχουν την εξουσία είχαν χιλιάδες λόγους να κάνουν αυτόν το πόλεμο, όπως και χιλιάδες λόγοι θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Για να αναφέρω επιγραμματικά μερικούς, η επίδειξη δύναμης, η απόκτηση νέων εδαφών για το κράτος τους που «πιέζεται» από όλους τριγύρω και είχε «ανάγκη» από λίγο χώρο να «ανασάνει», να χρησιμοποιηθούν τα όπλα που το ίδιο τους το κράτος παράγει, να επωφεληθούν των κινήσεων που κάνει η Αμερική για τον «νέο χάρτη» της μέσης ανατολής, να δικαιολογήσουν την πολυετή στρατιωτική εκπαίδευση των νέων της χώρας, και να αποσπάσουν την προσοχή του λαού από άλλα προβλήματα. Και αυτά είναι μόνο όσα σκέφτηκα στα πρόχειρα. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν άλλες τόσες, μεγαλύτερης «σημαντικότητας» αιτίες που προκάλεσαν τον πόλεμο αυτό. Όσο για της αφορμές, ιδέα δεν έχω ποιες ήταν. Μια ημέρα κηρύχτηκε ο πόλεμος. Αυτό ήταν. Σίγουρα θα υπήρχαν πολλές αφορμές.
Τώρα όμως έρχομαι στο άλλο ζήτημα. Στην φωτογραφία που έχεις βάλει, ο Γεώργιος ο γλάστρας, ο εξ ημών πλανητάρχης, φοράει το ένα δαχτυλίδι. (Άθλιο ακούγεται στα ελληνικά. Πάμε πάλι...) The One Ring. Προφανώς όμως αυτό δεν ισχύει, γιατί αν το φόραγε θα ήταν αόρατος. Θα μου πεις ίσως να πιάνει, αλλά να λειτουργεί λίγο διαφορετικά. Ο Γιωργάκης, ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα έξυπνο παιδί. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Λίγο geek, λίγο φλώρος, πολύ παιδί του μπαμπά, όλο αρνητικά του βρίσκουμε όλοι. Τόσα φαίνεται που ξεχνάμε πως ο Γιωργάκης δεν είναι παρά μια μαριονέτα, και πως αν κοιτάς πολύ ώρα την μαριονέτα, ξεχνάς τον “puppeteer”, το χειριστή της. Συγνώμη, χρησιμοποίησα ενικό; Τους χειριστές της ήθελα να πω. Ίσως το δαχτυλίδι να τους κάνει αόρατους παραπάνω από τον χαζοχαρούμενο άνθρωπο που έχουνε απάνω και λένε ότι τους διοικεί. Τόσα άτομα, τόσες επιχειρήσεις και τόσοι μακροοικονομολόγοι, και κοινωνιολόγοι είναι από πίσω, τόσοι public relationship άνθρωποι. Σχεδιάζουν με βάση τους πόρους, με βάση πως θα ξεφορτωθούμε τους αμόρφωτους και δυσαρεστημένους ανέργους της Αμερικής (φαντάρε φαντάρε που πας;) που θα χρησιμοποιήσουν τα όπλα που παράγουν (καμπουυυυυυμ) και που θα διασφαλίσουν μεγαλύτερα κέρδη (ξαναχτίζω ότι γκρέμισα). Κατά αυτήν την έννοια, την έννοια ότι δεν τους βλέπουμε πουθενά αυτούς, ναι, έχετε δίκιο, ο Φρόντο τα σκάτωσε.
Βεβαίως η όλη στρατηγική της Αμέρικα, την καταστρέφει αυτήν την στιγμή σαν κράτος, αλλά στην ουσία νοιαστήκανε οι επιχειρήσεις. Έχουν υπολογίσει τα πάντα σχεδόν, και το μέγιστο κέρδος βγαίνει έτσι. Να πάτε όλοι να πνιγείτε. Τι και αν έτσι σώζεις την Ρωσία; Τι και αν δεν ετοιμάζεις άμυνα για την οικονομική εισβολή της Κίνας; Έχεις άλλα σχέδια για αυτά τα δυο κράτη.
Τώρα θα μου πείτε, ο πόλεμος αυτός με το Ισραήλ και τον Λίβανο δεν έχει να κάνει. Συμφωνώ. Απλά όπως διακρίνετε από το αρχικό link, απαντάω στον Μάρκο εδώ. Και το έχω κουράσει το όλο ζήτημα. Και να φανταστείς ότι κάποτε ο πόλεμος ήταν ένας τρόπος ελέγχου της πληθησμιακής αύξησης. Παραήμαστε πολλοί; Τσουπ, ένας πόλεμος, και χωράμε όλοι πάλι. Άσε που τα αρσενικά απελευθέρωσαν τεστοστερόνη με το κιλό. Όλα μέλι γάλα και αίμα... Καλή σας ημέρα, και είθε να μην βρεθούμε σε πόλεμο ποτέ.
No comments:
Post a Comment