Ξενέρωτος by choice

Είμαι ξενέρωτος. Δεν θέλω να πάω σε κλαμπ να χορέψω, παρά αν είναι να πάω κάποτε σε κανένα 60es και να χορεύω Ra Ra Ra spoutin he’s a Russian love machine και άλλα τέτοια. Δεν μου αρέσει να συζητάω για αμάξια και ποδόσφαιρο. Ξέρω αρκετά και για τα δύο για να κάνω μια συζήτηση, αλλά δεν θέλω. Δεν μου αρέσουν οι in προορισμοί, και οι υποχρεωτικοί καφέδες σε μαγαζιά με κόσμο. Θέλω μια παρέα από φίλους και ξέρω πως είναι να έχεις μια παρέα, αλλά θέλω μια παρέα από φίλους και φίλες τέτοιους και από την στιγμή που δεν υπάρχουν για μόνιμη βάση τέτοιες παρέες, αφού όλοι κάποια από τα παραπάνω θα θέλουν να τα κάνουν, δεν κάνω συχνά παρέα με πολλά άτομα. Θέλω να παίζω ουίστ και χαρτιά, σκάκι και να διαβάζω βιβλία, να κάνω μπάνια σε απομακρυσμένες παραλίες και βόλτες και οτοστόπ, να περπατάω με τις ώρες και να κοιμάμαι καλά. Θέλω να έχω και κοπέλα εντός μιας τέτοιας παρέας. Θέλω να πάρω ένα πλοίο και να αλωνίσω τις θάλασσες. Θέλω να γελάω και να λεω ατάκες από το πρωί έως το βράδυ. Θέλω να κάνω γυμναστική και να μην έχω μια έγνοια στο κεφάλι μου. Θέλω να πιω αρκετά ώστε να έχω κέφι αλλά να μην πονάει το στομάχι μου. Θέλω να κάνω βραδινά μπάνια. Θέλω να βγάζω φωτογραφίες και να γυρνάω βιντεάκια. Θέλω να κοιμάμαι και να μην με σκοτώνει η ζέστη ή η σκόνη, να μην με πιάνει το άσθμα. Θέλω να είμαι ήρεμος. Θέλω ένα σωρό πράγματα. Πολλά από αυτά τα έχω, τα είχα ή μπορώ να τα έχω. Αξίζει να είμαι πλεονέκτης και να τα θέλω όλα; Αξίζει για αυτά να γίνομαι ξενέρωτος;

Αξίζει.