Ας αφήσω τις σκέψεις μου ελεύθερες...
Τελευταία περνάω κρίση. Το πιο ωραίο όταν περνάω κρίση είναι ότι θέλω παριγοριά από κάπου, αλλά πάντα, όταν αυτή προσφέρεται μου φαίνεται ηλίθια ψεύτικη και την διόχνω από κοντά μου με την φανταστική ειρωνία μου. Αν ταξινομίσουμε τα προτερίματα και τα μειωνεκτίματα που έχω, θα διαπιστόσουμε ότι γενικά είμαι ευνοημένο σαν άτομο. Σωματικά άρτιος. Αρκετά έξυπνος. Χιούμορ, περιέργεια, κατά κύριο λόγο καλό άτομο, μεγάλη κουλτούρα, πολυάσχολος, δυο εθνικότητες, μπορεί ακόμα και να με χαρακτηρίσω όμορφο για να ολοκληρώσω με τα προτερίματα.
Από την άλλη είμαι τεμπέλης, ρομαντικός, και αδέξιος με τις κοινωνικές μου σχέσεις, καθώς ναι μεν κάνω μια θετική αρχική εντύπωση αλλά δεν καταφέρνω να κρατήσω φιλίες όπως θα τις ήθελα. Ούτε με τις γυναίκες θα έλεγα πως τα πάω καλά κατά βάθος. Βλέπετε ρομαντικός/ ηλίθιος/ έλυψη αυτοεκτίμησης/ ξέρω ‘γω τι έχω. Τέλος, αυτό που θεωρώ κακό είναι ότι δεν έχω καθορίσει τι θέλω, τι πιστεύω. Δεν δέχομαι σχεδόν ποτέ την ανωτερότητα μιας άποψης πάνω σε μια άλλη, αλλά κατανοώ τις οπτικές γονείς σχεδόν όλων. Και δυσκολεύομαι να αποκτίσω τη δική μου. Το να μην έχεις την οπτική γονεία κανενός δεν σημαίνει ότι έχεις δική σου οπτική γονεία. Το να μην έχεις τη προσωπικότητα κανενός δεν σημαίνει ότι έχεις προσωπικότητα.
Όπως βλέπετε τα προβλήματα που με απασχολούν θα μπορούσαν να θεωρηθούν αμελιτέα σε σύγκριση με προβλήματα άλλων ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά με απασχολούν. Με ενοχλεί που δεν έχω βρει πιος είμαι και που δεν μπορώ να προσδιορίσω ποιός θέλω να είμαι.
Ζητάω τον προσδιορισμού του εγώ μου ώστε να μπορέσω να έχω πιο σωστές κοινωνικές συναναστροφές. Όσου με ξέρουν θα γνωρίζουν πως τακτικά ρωτάω: «πως θα με χαρακτίριζες; Πως θα με περιέγραφες;». Προσπαθώ να δω ποιός είμαι μέσα από τα μάτια των άλλων. Χαζό, αλλά κατά βάθος όλοι προσδιορίζουμε το ποιοί είμαστε ανάλογα με την άποψη των άλλων για εμάς. Υπάρχει σίγουρα ένας πυρήνας που δεν αλλάζει, ένα κάτι που δεν αλλάζει. Όσο πιο δυνατό είναι αυτό το υπόβαθρο τόσο πιο αληθινά μου φαίνονται τα άτομα. Κατά αυτήν την έννοια νιόθω ψεύτικος
Δεν είναι αστείο το γεγονός ότι, ό,τι και να επιθυμώ, το κρατάω μακριά μου, βάζω φραγμούς , είτε φόβου αποτυχίας είτε άλλυ λόγου, και όταν πια το αποκτήσω μου φαίνεται άγευστο, άνοστο, κενό ουσίας;
Τι να πω. Λίγη μίρλα που τη μειράζομαι τριγύρω. Καλό κουράγιο σε όλους.
7 comments:
i miss q/a and u
Φίλε χαλάρωσε λίγο και μη ζητάς να φορέσεις μία ταμπέλα η οποία το μόνο που θα σου προσφέρει είναι έναν ανούσιο εφησυχασμό στην αναζήτηση του ποιός είσαι. Γίνεσαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό σου ενώ δε θα έπρεπε, η αναζήτηση είναι αρετή και η κατανόηση του θαύματος της ζωής απαιτεί υπομονή και επιμονή.
Αν έχεις όρεξη θα σου πρότεινα να ρίξεις μια ματιά στο "Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός" του "Paulo Coelho", αποτελεί ένα αρκετά ελαφρύ ανάγνωσμα στο οποίο ίσως ανακαλύψεις τις κατευθυντήριες στην απαντήση του ποιός είσαι.
Αυτά...
Πάντα φιλικά,
Master of Puppets
Ευχαριστώ για τα σχόλια. Δεν ζητάω μια ταμπέλα που να φορέσω. Μισώ και λατρεύω παράλληλα τις ταμπέλες, κάτι σαν το doublethinking που έλεγε ο Orwell. Υπάρχουν πολλά βιβλία πέρα από αυτό του Coelho, που να είναι ελαφριά και με νόημα, υπάρχουν και πολλά βαριά βιβλία που να προσπαθούνε να σου δείξουν -στον κάθε ένα από εμάς- έναν δρόμο που να τον οδηγήσει στο δικό του μονοπάτι. Δυστυχώς ξέρω κάποια πράγματα για τον εαυτό μου, και ένα από αυτά είναι ότι οι φάσεις αυτοεξερεύνησης δεν τελειώνουν ποτέ,ότ η αυτηρότητα με τον εαυτό μου δεν είναι παρά ένας τρόπος να προσπαθώ να με ταρακουνήσω και ότι δεν ξέρω αρκετά καλά τον εαυτό μου τελικά. Δεν έχω ανάγκη ταμπέλας για το ποιος είμαι, αν και θεωρώ δεδομένο ότι θα βοηθούσε την ένταξή μου σε μια κοινωνική ομάδα. Πιστεύω πως όταν είσαι περίεργος να κταλάβεις κάποια πράγματα, είσαι καταδικασμένος στη συνεχή απορρία, γιατί κάθε βεβαιώτητα κρύβει 5 αβεβαιώτητες. Σίγουρα υπεραναλύω τα πράγματα, σίγουρα θα ήταν πιο απλό να ευχριστιέμαι την κάθε μέρα που περνάει σαν να ήταν μοναδική. Δυστυχώς, έχω πολύ δρόμο ακόμα και το ξέρω. Δεν πειράζει όμως. Δεν ξέρω αν όλα αυτά βγάζουν νόημα -έχω ξεσκιστεί τελευταία στα μαθηματικά για τη σχολή και τα ιδιέτερα, οπότε δεν πολυλειτουργώ. Ελπίζω να σημαίνουν κάτι σε όσους τα διαβάζουν. Ευχαριστώ ξανά για την συμβουλή, για την σκέψη, για την ψευδαίσθηση κοινωνικότητας που μου προκαλεί η απάντηση.
Ok κι εγώ είχα μπεί στο τρυπάκι αυτό.. κάποτε φωνάζανε, "καλώς το μέταλο" μετά "Σιγά ρε γκοθά" (και δεν φαίνομαι για τίποτα παο τα δύο !
και στο τέλος τι καταλαβαίνω.. κάνω 2 -3 πράγματα με αυτούς που μπορούν να τα ανεχθούν και άμα έχω καλή επικοινωνία εντάσομαι σε αυτό που λέγεται παρέα (και κολλητοί) έτσι λοιπόν εδώ και χρόνια αυτή η κοινωνική ομάδα μου κρατά παρέα !
Καλή τύχη και εγώ ακόμα αναζητώ τον εαυτό μου.. σιγά σιγά όλοι τον βρίσκουμε .. μέχρι να έρθει το τέλος ίσως να τα καταφέρουμε !
Και γω ευχαριστώ για την κλεφτή ματιά στον κόσμο σου. Η αλήθεια είναι οτι δε σε νοώ απόλυτα -το οποίο εξάλλου θα ήταν παραδόξως περίεργο- σε νοώ όμως σε αρκετό βαθμό ώστε να ξαναέρθω με περισσότερες απορίες.
Μου είναι δύσκολο να αντιληφθώ την ανάγκη σου να καταλήξεις κάπου, ίσως επειδή προτιμώ να σπαταλώ το χρόνο μου εξερευνώντας ένα προς ένα τα pixels της 'εικόνας' αντί της ίδιας της είκονας. Με γοητεύουν οι αναζητήσεις και ας είναι πολλές φορές αποτυχημένες (δεν καταλήγουν κάπου) -όχι πάντα από δικο μου σφάλμα, αφού δεν πρόκειται για στατική εικόνα αλλά για δυναμικά εξελισσόμενη (δημιουργείται καθώς την ανακαλύπτω). Η αποτυχία μιας αναζήτησης έιναι φαινομενική, συνήθως η εξέταση του μαύρου κουτιού της συντριβής της αποκαλύπτει οτι στη πορεία όλο και κάτι αποκομίσθηκε χρήσιμο είτε στην περαιτέρω αποκωδικοποίηση της λογαριθμικά πολύπλοκης κοσμοθεωρίας, είτε στην κατάριψη λανθασμένων αξιωμάτων, είτε στην επιβεβαίωση παλαιότερων θεωρημάτων.
Ισως να μη προσεγγίσω ποτέ τη τελική εικόνα αλλά λατρευώ τα pixel-ακια μου γιατί αν και τόσο μηδαμινά δεν παύουν να είναι οι μικρογραφίες της μυστηριώδης εικόνας και να διέπωνται από τις ίδιες άρχες με αυτήν.
Τελειώνω εδώ γιατί νυστάζω και κινδυνεύω να χαθώ σε ατέρμονο loop των σκέψεών μου...
Φιλικά,
Master of Puppets
PS1: Καλό κουράγιο με τη σχολή σου. Τα μαθηματικά είναι μαγικά, σε αυτά αποτυπώνεται η φιλοσοφία ;)
PS2: Κοινωνικότητα??? Τι είν' τούτο? ΧεΧε! Για μένα η αναζήτηση τησ αυτογνωσίας είναι προσωπική διασκέδαση δεν αρνούμαι όμως ότι απολαμβάνω να κεντρίζω και να διαπληκτίζομαι με τους κολλήτους σε μαραθώνιους αμπελοφιλοσοφιών.
PS3: Υποψιάζομαι οτι λέμε τα ίδια πράγματα αλλά εστιάζουμε σε διαφορετικά σημεία!
Από τη δική μου σκοπιά νομίζω πώς δε χρειάζεται να αναρωτιέσαι ποιος είσαι..Είσαι κάποιος που αναρωτιέται για τα πάντα, που θέλει να ακούει όλες τις απόψεις, να βλέπει όλες τις οπτικές γωνίες ενός θέματος (αν μπορεί να γίνει αυτό), που ασχολείται με τα Μαθηματικά, που έχει μια οικογένεια, κάποιους φίλους, που δεν τα πάει καλά με τις διαπροσωπικές του σχέσεις (συ είπας)... Και πάει λέγοντας.. Τι είναι λοιπόν αυτό που δεν ξέρεις;
Δεν μου αρκεί η διευκρίνηση αυτή. Έχω κάνει και πιο λεπτομερείς αναλύσεις. Είμαι νεοροματνικός είμαι το ένα είμαι το άλλο. Το θέμα είναι οτι ψάχνω όλα αυτά για να ξέρω τι θέλω να ξέρω πιος είμαι να ξέρω ένα σορό λεπτομέριες που θα μου αποβάλουν το φόβο. Γιατί στην ουσία φοβάμαι όσα δεν γνωρίζω συνειδητά για τον εαυτό μου, γιατί αυτά τελευταία μου έχουν καταστρέψει την ψυχολογία επανελιμένα.
Post a Comment