Είναι ωραία η θάλασσα ακόμα κι όταν δουλεέυεις...

Σήμερα είχα δουλειά με την Trekking. Η προαναφερθήσα εταιρία είναι προφανώς η εταιρία στην οποία εργάζομαι. Ασχολούμαι με εταιρκά προγράμματα εκπαίδευσης και αναψυχής. Με πιο απλά λόγια κάθε τόσο πέρνω τους εργαζόμενους από μία εταιρία, άτομα που δουλεύουν μαζί χρόνια αλλά δεν γνωρίζουν τίποτα ο ένας για τον άλλον πέρα των τυπικών, και στην εξωχή διοργανώνουμε παιχνιδάκια που προοθούν την δημιουργεία ομαδικού πνεύματος, ή ότι άλλο επιθυμεί η εταιρία. Να βλέπεις ανθρώπους 60+ να γίνονται παιδάκια. Γενικά είναι μι πολύ ωραία δουλειά. Σήμερα έπαθα ηλίαση στη Βούλα. Δεν πρόκειται για σημείο του σώματος, ούτε όνομα κοπέλας. Μιλάω για την πλαζ στη Βούλα. Τους κάναμε καγιάκ διελκιστίδα αγόνες ποδόσφαιο, βόλει, τάβλι και άλλα. Γάλλοι ήταν οπότε ένιωσα ως συνήθως τον πόθο για την άλλη μου πατρίδα σαν του άκουγα να μιλάω. Όλα αυτά αποτελούν μια μη απαραίτητη εισαγωγή στο ζήτημα του πρώτου μου καλοκαιρινού μπάνιου το 2006. Σήμερα ήταν, για να βάλω τις σημαδούρες και τις πέτρες που θα τις κρατάγανε. Η θάλασσα ήταν κρύα στην αρχή, αλλά μετά το καταευχαριστήθηκα...

Η θάλασσα και εγώ έχουμε μια ιδιέτερη σχέση. Το νερό και εγώ γενικά, αλλά κυρίως η θάλασσα. Όσο χάλια και να είμαι, όσο αρνητικές οι καταστάσεις, το νερό, όταν καλύψει όλο το σώμα μου με κάνει να νιόθω ζωντανός ξανά. Είμαι ικανός να κάνω ολάκερη ιστορία ότι δεν θέλω να πάω παραλία, ότι δεν θέλω να μπω στο νερό. Αλλά με το που θα νιώσω το νερό παντού στο σώμα μου, όσο λίγο και αν κρατήσει αυτό θα είμαι καλά μετά. Άσχετο το τι δείχνω. Θα μου πεις αναγνώστη τι σε νοιάζει; Προφανώς και δεν σε νοιάζει άμεσα. Όλη αυτή η πολυλογία δεν είχε άλλο σκοπό από το να υποδείξει ότι ήρθε η εποχή που η παραλίες δεν είναι τίγκα, έχει καλό καιρό, μπορεί αν δεν είσαι κρυουλιάρικο πλάσμα να κάνεις μπάνιο, όλα είναι ιδανικά. Δυστυχώς διαρκεί λίγο, όπως σχεδόν όλα τα καλά. Καλά μπάνια σε όσους έχουν τα κότσια και την ευαισθισία.