Νομίζω ότι αν η δημιουργεία του κόσμου έγινε από κάποιον θεό, με προσωπικότητα και νόηση όπως τον παρουσιάζουν οι περισότερες θρησκίες -αν και υπάρχουν εξεραίσεις, όπως αυτή που πιστεύει ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από ένα τεράστιο μακαρόνι- όπως έλεγα, αν ο κόσμος είχε δημιουργηθεί από κάποιο Θεό με νόηση, τότε θα είχε γίνει κάπως έτσι:

ουυυυυυυφ.

Μια πνοή.

Τίποτα άλλο.

Απόγνωση, βαρεμάρα, αυτολύπηση.

Όλα αυτά γιατί θα ήταν ένα άτομο μόνο, που θα τα ήξερε όλα, και που δεν θα είχε τι να κάνει.

Δυστυχώς δηλώνω άπιστος ως προς την ύπαρξη ανώτερου δημιουργού όντως -το ον του όντως δεν είναι?- το οποίο να είχε πρόθεση να μας δημιουργήσει. Δεν μου στέκει. Πιότερο μου στέκει να ήμαστε εμείς τυχαιροί, παρά αυτό.

Παρ' όλα αυτά, να, μια στιγμή τώρα ένιοσα μόνος. Κουρασμένος.

Δεν μου είναι δύσκολο να φανταστώ το Θεό να δημιουργεί τον κόσμο του ως ένα περίεργο Blog όπου γράφει τις ιστορίες του... ιδικά τώρα με το πρώτο μου post.

Εδώ θα γράφω κάθε φορα που νιόθω άσχημα. Γράφω κυρίως για τον εαυτό μου, για να γελάσω με τη μιζέρια μου και να την ξορκίσω. Όμως ξέρω πως λίγα άτομα που με ξέρουν θα το διαβάσπυν. Καλό κουράγιο σε ένα συντροφικό ταξίδι στη μοναχική μου βαρεμάρα λοιπόν...