Η ζωή είναι ένα μακρύ ήρεμο ποτάμι.

Έτσι ισχυρίζεται μια από τις ομορφότερες γαλλικές ταινίες που έχουμε σπίτι. Και καθώς μου αρέσουν οι όμορφοι τίτλοι στα γραφόμενά μου, και αυτός είναι και όμορφος, και ψαροτικός, τον δανείστηκα.

Τα νέα μου πριν προχωρήσω παρακάτω: α) πρέπει να διαβάζω για τη σχολή. β) πρέπει να διαβάζω για τα ιδιέταιρα που πλέον παραδίδω ( πανεπιστημιακού επιπέδου, μαθηματικά παρακαλώ). γ) πρέπει να κάνω γυμναστική γιατί είμαι εθισμένος στις ενδορφίνες που παράγει ο οργανισμός κατά την άθληση. δ) πρέπει να βρω κοπέλα, γιατί τα νερά του ήμερου ποταμού μου θα αρχίσουν να βράζουν σε λίγο αν συνεχίσω έτσι. ε) πρέπει πρέπει πρέπει. Τα βαριέμαι τα πρέπει. Γενικά βαριέμαι. Ο κολιτός μου μου πάσαρε ένα βιβλίο που τιτλοφωρείται «Η φιλοσοφία της βαρεμάρας». Με προειδοποίησε ότι είναι βαρετό. Θα σας ενημερώσω για το φλέγον αυτό ζήτημα σαν το διαβάσω.

Ας καταθέσω όμως, πριν διαβάσω το βιβλίο, τις θέσεις μου επί του θέματος, για να κάνω μια σύγκριση.

Α) Η βαρεμάρα είναι η κατάρα των σημερινών νέων.

Β) Η βαρεμάρα είναι το αποκρυστάλομα της έλυψης στόχου και κινήτρου σε μια κοινωνία ποθ μας παρέχει τα πάντα εκτός από το ζητούμενο. Ένα πλασματικό νόημα στις ζωές μας.

Γ) Η βαρεμάρα είναι συναφής με την τεμπελιά.

Ωραία. Τα έγραψα. Χμ...

Δεν έχω κάνει και πολύ χιούμορ σε ετούτο το ποστάκι...

Μάλλον βαριέμαι.

Πάντως η λύση στα περισότερα πράγματα, ανάμεσά τους και η βαρεμάρα είναι ο στόχος, και το χιούμορ. Η ζωή δεν έχει νόημα; Δεν το χιουμοριστικά βρε αδερφέ, είσαι μέρος του πιο αστείου θεατρικού έργου του παραδόξου. Βάλε έναν στόχο και προχώρα, όσο ηλίθιος και να είναι είναι ο μόνος τρόπος να δώσεις νόημα στη ζωή σου. Βαριέσαι; Μια από τα ίδια αλλά λίγο διαφορετικά. –ξέρ σας φώτισα- αναλύτικά: θα μπορούσες να ευχαριστηθείς τόσα πολλά πράγματα τι στιγμή που βαριέσαι. Βάλε στόχο να κάνεις κάτι, κάτι να καταφέρεις. Δες το σαν μια πλάκα. Δεν ακούγεται πιστικό ούτε καν στον εαυτό μου. Μάλλον φταίει που είναι γραπτό και για τον λόγο αυτό δεν μπορώ να το ακούσω. Ναι είμαι σίγουρος. Τέλος πάντων. Κλείνωντας να πω πως η βαρμάρα πρέπει να είναι αυτό που κρατάει το ποτάμι ήρεμο. Εδώ κάπου πάω να κάτσω να λιώσω στη βαρεμάρα, μούσα τόσων, και θα τα πούμε λίανα συντόμως. –αν έχει κάποιος σχέδιο για απόψε, ας μου στείλει μήνυμα, βαριέμαι να μείνω μόνος. (άλλο κι αυτό: να θυμηθώ να σας αναλύσω το παράδοξο της κοινωνικότητας, ανάγκη ή μαλακίες; Ακόμα πρέπει να αναλύσω το κατά πόσο γνωρίζουμε τι θέλουμε και τι είναι καλό και κακο. Αν δε βαρίεμαι...)