Ναι, όσοι το έχετε ζήσει γνωρίζεται ότι η κόλαση δεν απέχει πολύ... Ξέρετε γι τι μιλάω... Που 35+ βαθμοί Κελσίου σε αναγκάζουν να μένεις σε ένα δωμάτιο με –αν είσαι τυχερός- air condition, η αλλιώς να βλαστημάς τους τόνους ιδρώτα που τρέχουν σαν ρυάκια από τους πόρους σου... Ναι σας βλέπω με αυτό το πικραμένο χαμόγελο, τώρα που το διαβάζετε. Αυτό το χαμόγελο που μου λέει ότι και εσείς τα έχετε ζήσει. Η πόλη άδεια από γνωστούς, που σε ενημερώνουν με ευγένεια για το πόσο τέλεια είναι εκεί που πήγαν και πόσες γκόμενες, ή πόσους κούκλους έχει το μέρος που πήγαν, αναλόγως με το φύλο τους. Και εσύ εκεί. Γιατί έμεινες εδώ; Γιατί απομονώθηκες; Όποια και να είναι η αιτία, ανασαίνεις λίγο από το μειωμένο καυσαέριο της Αθήνας, (ναι, το μετρό κάνει καλή δουλειά... και επιπλέον δεν έχει και πολλά αμάξια) αναπνέεις λέω, και από το δωμάτιό σου μπαίνεις στο ίντερνετ. Νιώθεις μουχλιασμένος (/νη) μέχρι το κόκαλο... χάλι... Τουλάχιστον όμως διαβάζοντας ένα τέτοιο κείμενο ξέρεις ότι δεν είσαι το μόνο άτομο... Όσο μικρή παρηγοριά και αν αυτή είναι... Άντε και καλά μπάνια ιδρώτα.
No comments:
Post a Comment