Δεν έχει όλος ο κόσμος το ίδιο χιούμορ...

Ξέρετε αν ο Θεός υπάρχει, είχε το πιο υπέροχο χιούμορ ever… Δημιούργησε τα δύο φύλα! Θα μου πείτε και η ζωή από μόνη της είναι συγκλονιστικά αστεία σαν ιδέα μέσο της ματαιότητας της. Δεν διαφωνώ. Αλλά πραγματικά, κάτι απίστευτα αστείο ήδη έγινε ακόμα πιο αστείο την αβέβαιη στιγμή στην ιστορία της εξέλιξης, όταν από εκεί που η αναπαραγωγή γινόταν από ένα κοινό φύλο, μεταπήδηξε σε δύο φύλα.

Θα μου πείτε ξεχνάς ένα σωρό άλλα αστεία... από μονοκύτταροι οργανισμοί στο ισχύς εν τη ενώση, τις αποικίες βακτηριδίων. Από τις αποικίες στην εξειδίκευση. Από την εξειδίκευση, στην ανάγκη δεύτερου για την αναπαραγωγή έτσι ώστε να μεγιστοποιηθεί η βιοποικιλότητα. Από εκεί στα δύο φύλα. Ναι.

Το ζήτημα είναι η σεξουαλικότητα.

Ήμαστε έμβιοι οργανισμοί. Τι είναι έμβιοι οργανισμοί. Μακάρι να ορίζονταν εύκολα. Ένα όμως κοινό στοιχείο όλων των έμβιων οργανισμών είναι η αναπαραγωγή. Από απλή μάζα, ένα συσσωρευμένο συνονθύλευμα ενέργειας στον μικρόκορμο, να περνάμε σε αναπαραγωγή ομοιότυπων μορφών συσσώρευσης ενέργειας. Και αργότερα στην συνειδητοποίηση ότι δεν ήμαστε παρά ενέργεια που κινείται. Όλα αυτά δεν είναι παρά τρόποι λειτουργίας μιας μηχανής. Πολύ προηγμένης. Σε σημείο συνείδησης της φύσης της ως μηχανής και συνειδητοποίησης των νόμων στους οποίους υπάγεται. Και όλο αυτό με σκοπό να λειτουργεί καλύτερα.

Το ζήτημα είναι ότι όταν δημιουργείτε μια μηχανή με κάποιον σκοπό, το εκπληρώνει και αυτό είναι. Δεν χρειάζεται να γνωρίζει τον σκοπό της. Όμως τι συμβαίνει όταν αυτή η μηχανή έχει γίνει υπέρμετρα πολύπλοκη, σε σημείο να αναρωτιέται για τον σκοπό της και η γνώση του σκοπού της να είναι καίρια για την σωστή συνέχιση της λειτουργίας της; Όταν θεωρεί ότι πρέπει να έχει κάποιον υπέρτατο σκοπό, και όχι κάτι τόσο ποταπό όσο η απλή αναπαραγωγή γιατί έτυχε το πρώτο κύτταρο που δημιουργήθηκε τυχαία είχε –τυχαία ξανά- αυτήν την εντολή σαν κινητήρια παράμετρο; Όταν πιστεύει ότι είναι ανώτερος όταν καταλαβαίνει πως λειτουργεί αλλά όχι το γιατί; Τι συμβαίνει τότε;

Μάλλον τότε ο συγγραφέας πάει για να δει τον Jack. Καιρό έχουν να τα π(ι)ουν... είστε όλοι προσκαλεσμένοι...

(ξέρω... από αλλού ξεκίνησα και αλλού κατέληξα... δε πειράζει... Και αυτό έχει πλάκα. Αν όχι τώρα, όταν θα τα έχω π(ι)ει με τον Jack, σίγουρα...)