Orwell

Ο George Orwell είναι σίγουρα ένας από τους πλέον αγαπημένους μου συγγραφείς, και πιθανότατα η πρώτη πηγή έμπνευσής μου –όχι η μούσα μου ;Ρ, η μούσα μου ήταν μια κοπέλα στο λύκειο, για αυτήν, για να την εντυπωσιάσω έγραφα. Και για να εκφράσω αυτά που νιώθω βεβαίως, αλλά κυρίως γιατί ήθελα να με προσέξει.- πιθανότατα η έμπνευσή μου για τα πρώτα μου ποιήματα. Από τότε λίγο Καρυωτάκη, λίγο από εδώ λίγο από εκεί, λίγο από την ιδιότροπη ζωή μου, έχω ένα άλλο ύφος γραφής. Όμως δεν μπορώ παρά να συνεχίσω να θαυμάζω τον άνθρωπο που μας έδωσε τόσες –άσχημες μεν ρεαλιστικές μέσα στην υπερβολή τους δε- βαθιές παρατηρήσεις στην ανθρώπινη φύση.

«Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά τα γουρούνια είναι πιο ίσα από τα υπόλοιπα ζώα.» Από τις αγαπημένες ατάκες του Orwell από μεριάς του πατέρα μου. (Φάρμα των ζώων)

«Doublethinking is essential for the survival of any society.»

«The only thing we truly own is whatever grey mass we have in our cranial area.»

Από το 1984.

Παραθέτω εδώ το ποίημα που μου ενέπνευσε ο κύριος αυτός. Αφιερωμένο στην Μ.

Κάμερα

Όλος ο κόσμος είναι πλέον μια οικογένεια
και φιλμάρετε και διοικείται από πολλούς.
Ελέγχεται μονίμως κι ας μην έχει φωτογένεια
και έχει άπειρους και ανείπωτους εχθρούς.

Τι ωραία να ‘χεις ρόλους που να αλλάζεις
ανάλογα με ποιοι νομίζεις πως σε κοιτούν.
Και της προσωπικότητάς σου την ουσία πια να χάνεις
αρκεί οι γύρω σου βαθιά να σ’ “αγαπούν’’.

Και ένα βράδυ που μονάχος σου νομίζεις ότι είσαι,
απελπισία σε πιάνει, πανικός.
Αυτό, όμως, ουδέποτε συμβαίνει
γιατί υπάρχει πάντα ο Μεγάλος Αδερφός

Τα λόγια που’πε κάποτε ο συγγραφέας
περί τα χίλια τόσα κυβικά εκατοστά
λιβάδια ακαθόριστης ανάσας τελευταίας
καμένα είναι πλέον και αυτά.

Γιατί η κάμερα εκτός από τον κόσμο να φιλμάρει,
προβάλει ιδέες ύπουλα κρυφά^.
και ο κόσμος τέτοια τροπή έχει πάρει
που θέατρο δεν θα υπάρξει πια.

Γνωρίζω ότι φαίνεται πολύ κάπως να χρησιμοποιώ κάτι τέτοιο για post απλά ήθελα να δηλώσω δύο τρία ευχαριστώ σε κάποια άτομα, και -όπως είδατε- το έκανα. Μη βαράτε, δεν θα ανεβάσω άλλα ποιήματα