Seeking for happiness…

Aναρωτιέται κανείς ποτέ τι χρειάζεται, τι θα χρειαζόταν για να ζήσει ωραία; Ναι πολλοί το έχουν αναρωτηθεί. Από φιλόσοφοι και managers, μέχρι και την κυρά Κούλα που τόσο υπεροπτικά την αναφέρω. Πάντα θα βάζουμε έναν στόχο και αυτός θα είναι ο οδηγός μας στο να επιβιώσουμε, δίνοντας μας κουράγιο μέσα από αυτήν την ηλίθια ελπίδα που κουβαλάμε ότι όλα θα πάνε προς το καλύτερο. Ελπίζουμε πως αύριο, θα ανακαλυφτεί η γιατρειά, θα πονάμε λιγότερο. Πως η κοπέλα θα σταματήσει να αγνοεί την ύπαρξή μας, πως θα κάνουμε κάτι άλλο από την μαλακία. Ελπίζουμε πως αύριο θα στρωθούμε στο διάβασμα, θα περάσουμε το πτυχίο και ότι θα βρούμε δουλειά. Ότι το παιδί μας θα σταματήσει να μας μισεί, και θα έρθει να μας πει πόσο καλοί γονείς ήμαστε και πόσο μας αγαπάει. Και έτσι επιβιώνουμε. Με στόχους και όνειρα και ελπίδα. Και κάθε φορά που ένας στόχος επιτυγχάνεται, τον συνηθίζουμε και μας φαίνεται κενός, κούφιος, άνευ νοήματος. Και βάζουμε άλλο στόχο, άπληστα πλάσματα, και δεν απολαμβάνουμε την ζωή παρά κουτρουβαλάμε σιγά σιγά από ανούσια ανάγκη σε ανούσια ανάγκη, με μόνη παύση στις επιτεύξεις των στόχων μας. Φαίνεται σαν η ευτυχία να μην είναι παρά μια ακολουθία στιγμών που χωρίζουν διαστήματα δυστυχίας. Όμως ισχύει αυτό; Γιατί τοποθετούμε ένα τέτοιο βάρος στις πλάτες μας; Δεν θα μπορούσαμε να ήμαστε απλά χαρούμενοι; Ή μήπως μόνο λίγοι συμμερίζονται αυτό που γενικεύω, και η δυστυχία και η κενότητα δεν αποτελεί παρά το τίμημα της νόησης; Παρ’ όλα αυτά καταφέρνω να βρίσκω στιγμές γαληνής και ευτυχίας, στιγμές χαλάρωσης πιο συχνά από παλιά. Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο στόχος μου τώρα και τον αναζητώ. Είναι τραγικό το γεγονός ότι ο στόχος μου είναι να βρω έναν στόχο που να αξίζει. Ψεύδομαι. Ψάχνω και για άλλα πράγματα, κοπέλα, αναγνώριση και ικανοποίηση του εγώ μου, ένα φάρμακο κατά της ανοίας. Όμως όλα αυτά ωχριούν σε σύγκριση.

Καθυστερημένο και άσχετο. ‘Όλοι με θεωρούν γκρινιάρη που αν και μεταλοροκάς κατά βάθος, δεν διατυμπανίζω την χαρά μου που ένα μέταλ συγκρότημα κέρδισε την Ευρωόραση. Δεν είδα την ευρωόραση. Δεν με απασχολεί. Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω. Δεν θα ξοδέψω τα λεφτά μου σε μηνύματα και τον χρόνο μου σε αποβλάκωση. Δεν πρόκειται για επανάσταση το γεγονός που ένα μέταλ συγκρότημα κέρδισε την ευρωόραση. Πρόκειται για υποδούλωση ακόμα παραπάνω κόσμου σε αυτόν το θεσμό. Οι μεταλάδες τόσα χρόνια τον σνομπάρανε. Φέτος ακόμα παραπάνω άτομα είδαν ευρωόραση. Εγώ ήμουν έξω και έπαιζα ένα session με κάτι φίλους.

Bonus συλλογισμός: Γιατί όταν βρίσκεις άτομα που καλύπτουν αυτά που νοερά έχεις θέσει ως προαπαιτήσεις, μετά όλα πάνε κατά διαόλου;

Επιλογές:

Α)δ.γνωρίζω/δ.απαντώ

Β)πράσινο

Γ)γιατί άντε μετά να βάλεις ένα άλλο στόχο... κάνε τα στραβά μάτια, κάνε και δυο αυγά μάτια, χάσε την ευκαιρία και μετά κρατάς τον ίδιο στόχο. Φοβητσιάρη.

Δ)απάντησε δ ο Α, οπότε εγώ δεν ξέρω τι να απαντήσω...

Ε)δεν είναι δυνατόν αν πληρεί τις απαιτήσεις σου, να σου αρέσει, να της αρέσεις, να είναι λειτουργική και να τα φτιάξετε. Μην ήμαστε και πλεονέκτες! Ένα απ’ όλα θα πρέπει να εξαλειφθεί.

Επιπλέον ναι η ορθογράφος μου έχει χαθεί. Και ναι μου αρέσει και εμένα να με σχολιάζουν. Ακόμα και αρνητικά. Σημαίνει ότι ασχολείται κάποιος μαζί μου. Over and out. 'Η στα ελληνικά επί και εκτώς.